Er heerst een depressieve sfeer op Les Fontanelles. Er is niets aan te doen, het is gewoon een feit. We hadden niet verwacht dat het nu al zou toeslaan, maar toch is het zo.
Onze kerstboom is in de rouw, hij laat zijn eens zo parmachtige takken triest naar beneden hangen, alsof hij er geen zin meer in heeft, alsof hij denkt, waarom doe ik dit nog, het is voorbij, het is over en uit.
Eerste Kerstdag stond hij fier met zijn takken overeind, tweede Kerstdag weerde hij zich nog kranig, derde Kerstdag zag je de vermoeidheid al toeslaan maar nu het vierde Kerstdag is is zijn humeur totaal omgeslagen. Hij is een poging aan het doen om zijn takken van de ballen te verlossen. Het lukt hem aardig, de onderste hangen al op de grond inmiddels.
Ik daarentegen doe er alles aan om die ballen heel te houden. Ik verhang ze naar de nog ietwat stevige takken, voor zover die nog bestaan en knijp de metalen haakjes goed dicht. Alles in een poging om de aftakeling nog een paar dagen uit te stellen.
Maar of we driekoningen gaan halen? Ik vraag het me af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten