Behalve dat ik naar buiten lag te kijken. De zon was alweer op en de lucht was blauw, dat kon ik zien vanuit mijn bed. Ik kijk richting west, naar het eikenbos. En opeens zag ik hem, de grijze specht. Tenminste, ik denk dat hij zo heet, hij had een lichtgrijze buik, een donkergrijze rug en een rood petje op. Hij belandde in de boom vlakbij het slaapkamerraam en zat daar een beetje dom tegen de schors te tokken. Hoewel, zo dom is dat niet. De insecten onder de schors schrikken zich een hoedje en kruipen naar buiten, en HAP, opperdepop. Dat weet ik toevallig omdat Maarten me dat verteld heeft.
Ik heb niet de kans gehad een foto van hem te maken (ik lag dus nog in bed, red.), dus maar even gegoogled en hopla, daar is ie.
Even later toch maar opgestaan, we gingen naar de Bricodepot, de Gamma zeg maar. 16 pakken tegels gehaald en nog wat andere spulletjes. Gelukkig heeft de auto zelfcorrigerende veerfladupsels qua omhoog en omlaag achter, anders had hij elke verkeersdrempel geschoren. Zo'n uitje kost ons altijd een halve dag, het is 3 kwartier rijden heen en 3 kwartier terug. Hoort er bij hier.
1 opmerking:
Dom tegen de schors tokken? Moet je zelf eens proberen, dag in dag uit je voorhoofd met volle kracht tegen een stuk hout aan stoten, zonder hoofdpijn, hersenschudding of schedelbasisfractuur op te lopen. En ondertussen nog vrolijk eieren leggen ook. Maar eerlijk is eerlijk, spechten leggen minder mooie betonvloertjes dan jullie.
Kopje,
Tineke
Een reactie posten