Goodmeuning

We leven in de natuur. Dagelijks zien we in onze tuin de vogeltjes, de eekhoorns, de steenmarter, de slang, de schapen en de koeien. De KOEIEN!? Ho, wacht eens even. Zie ik dat goed of verkeer ik nog in één of andere fase van de slaap. Wat komt daar nu aanzetten via de artiesteningang?

Allemachtig, we staan perplex. Het blijft maar doorgaan, steeds meer komen er onze tuin binnen. Een stuk of vijftig tellen we er.

Sommige zien er gevaarlijk uit.

Andere weer lief.

Maar op de kleintjes na zijn ze allemaal wel erg groot, zo van dichtbij.

We hebben het hele dorp gebeld, niemand was thuis. Was hier opzet in het spel? De burgemeester bracht uitkomst, de koeien waren van zijn zwager. We kregen het telefoonnummer. Maar, ook hier werd niet opgenomen (uiteraard). Een uurtje later stond buurvrouw Sonja op onze stoep, ze is de zus van de zwager van de burgemeester. Haar broer, de zwager van de burgemeester dus, zat in Reunion en zij paste op het vee. Koeienboer zijn is geen slechte business blijkbaar.

Ze heeft de koeien weer naar hun eigen weide geloodst onder het naroepen van "het gras is gratis gemaaid". Het is maar goed dat we nog geen groententuin hebben of die was gratis leeggegeten.

Het was ineens erg stil, het was toch wel gezellig met al die mooie koeien. Bijna was La Vache Chiewhi er ook vandoor, we konden haar nog net onderscheppen.

Het enige wat achterbleef waren een paar souvenirs.

Het heeft hier de hele dag naar de zoo geroken ...