Oehoehoe

Ik had gisteravond koffie gedronken en daar kan ik slecht tegen. Zelfs décafé houdt me tegenwoordig uit mijn slaap. Ik weet het, het is raar, maar waar. Dan zit er niks anders op dan maar suf voor de tv te gaan hangen of nog een beetje op internet te prutten, of allebei. Ik ben nogal goed in multitasken, verschillende dingen tegelijk doen. Ik ben zeker geen sexiste, laat staan een feministe, maar vrouwen zijn hier gewoon beter in dan mannen. Ik kan met speels gemak een tv-serie volgen, telefoneren met mijn moeder en chatten met vrienden tegelijk. En een goeie kans dat ik in de tussentijd een blogje zit te typen. OK, nu overdrijf ik misschien een beetje. De meeste mannen die ik ken raken als ze zoiets proberen danig in de war dat ze geen één van de dingen nog kunnen uitvoeren, maar het is waar, uitzonderingen bevestigen de regel.

Maar goed, terug naar het niet kunnen slapen, dat heeft ook zo zijn voordelen. De nachten zijn hier mooi, veel sterretjes aan het firmament, zeker bij nieuwe maan. Het kan dan zo donker zijn dat menigeen die hier voor het eerst komt slapen en midden in de nacht zijn ogen open doet, bevangen wordt door paniek omdat hij of zij denkt dat hij of zij spontaan blind is geworden. Je ziet geen hand voor ogen, dat kan best eng zijn als je dat voor het eerst meemaakt.

Nog enger zijn de vreemde geluiden midden in de nacht. Een hoop gekraak en gepiep van de eikenbomen en het geroep en geschuifel van nachtdieren. Zo ook afgelopen nacht. Er zat vlak bij het slaapkamerraam een verliefd stelletje bosuilen te oehoe-en. Zo verschrikkelijk mooi, je gelooft je eigen oren niet. Alsof ze met elkaar zaten te praten.
Hij: "oehoehoe wat ben je mooi".  Zij: "oehoehoe wat ben je lief".

Een heel gesprek hebben ze gevoerd, tot ze een beetje schor begonnen te klinken. Ik weet niet wat ze toen aan het doen waren ...