Eyjafjallajökull

Alle balken voor de nieuwe eerste verdiepingvloer zitten er in. Morgen worden ze nog even met cement goed vast gelegd en daarna staat ons niets meer in de weg om de vloerdelen er op te leggen. Behalve dan dat we die nog even moeten ophalen. Die vloerdelen gaan we zelf leggen, hebben we al eens op kunnen oefenen op onze slaapkamer, dus dat wordt kinderspel. Denk ik. Hoop ik.

Om die balken er in te krijgen moest er wel weer een hoop stof gefabriceerd worden. Stenen die geslepen moesten worden met een enorme slijpschijf. Het leek verdraaid veel op de uitbarsting van de Eyjafjallajökull, de IJslandse vulkaan, weet je nog wel? Ik kan me nu voorstellen dat je daar niet doorheen mag vliegen. Je zag werkelijk geen hand voor ogen.

En niet alleen in het voorhuis, ook in onze woonkamer en keuken was het bingo. En dat terwijl ik een paar dagen geleden nog zo mijn best had gedaan om alles weer schoon te krijgen hier. Ik had er niet snel genoeg aan gedacht, en dus kwamen de dikke wit-grijze wolken alweer binnen drijven. Niet alleen door de deur, maar ook door een gat in de muur. Beetje lastig uit te leggen maar er zit een gat ter grootte van een hand waardoor je nu van de ene kamer naar de andere kan kijken. Niet de bedoeling trouwens en het wordt ook weer dicht gemaakt, maar het is groot genoeg om dikke wolken stof door te laten.

Niet alleen dat gat moet ik uitleggen, ook die deur. Het is niet echt een deur. Dat wordt het nog wel ooit, maar voorlopig hangt er een gordijn om de kou tegen te houden. En nu dus ook het slijpstof.

Snel een kussen in het gat gestopt en een paar dekens aan het gordijn gehangen. Het hielp trouwens wel, ook tegen de kou. We laten het voorlopig maar even zo, het ziet er wel kleurrijk uit.