Lente

Was het maar waar. Het is nog geen lente. We waren vandaag de winter meer dan zat.

Het gebeurde zomaar ineens, en we hadden het allebei. Wellicht omdat het vandaag de godganse dag mistig en koud was. Gek eigenlijk, terwijl de zon hier echt bijna elke dag schijnt, ga je haar missen zodra ze zich twee dagen niet laat zien.

Niet veel gedaan vandaag. Hier en daar wat kleine dingetjes, da's alles. Onze accuboor is overleden, dat maakt meteen gehandicapt. Geluk bij een ongeluk dat ze nog in garantie is. Gekocht in maart 2010, maar ja, wel in Nederland. En dan zegt de Franse Hitachi "NON". Europese regels? Not invented here. Zijn ze simpel in hier, te veel gedoe denk ik. Dus de boor in een doos gepropt en opgestuurd naar Hitachi Nederland. Van de verzendkosten kan je eigenlijk beter een nieuwe kopen, maar ja, ook weer zonde om een 10 maanden oude boor weg te gooien.

Je moet wát over hebben voor het milieu.

Beschuit met muisjes

Poes Maxi heeft een nieuwe hobby. Slenterde ze vroeger nog van het bed naar de bank, nu rent ze zodra we opstaan naar de deur en wil ze naar buiten. Ze maakt lange wandelingen, wel tot de notenboom en da's toch al gauw honderd meter hier vandaan. Niet gek voor een poes die een territorium van tien vierkante meter gewend was.

En terwijl wij nog aan ons beschuitje zitten komt ze alweer naar binnen, meestal met een muis. Nadat de muis naast onze schoenen is gedeponeerd (blijkbaar de logische plek voor een dode muis) gaat mevrouw voor de inmiddels warme kachel op de stoel liggen.

Zwaar werk, maar iemand moet het doen.

Batminton shuttles

Denk je dat je de winter wel gehad hebt, begint het ineens te sneeuwen.

En niet zo maar een beetje, vlokken zo groot als batminton shuttles (pluimekes op z'n Vlaams). Binnen de kortste keren was het wit.

Het was van korte duur, inmiddels is alle sneeuw weer verdwenen. Er ligt nog wat blubber, maar da's dan ook alles.

Back to gite business.

Het toilet is zo'n klein kamertje dat je snel resultaat hebt, maar toch moet je alles doen wat je ook in een grote kamer doet. Plamuren, schilderen, tegelen, voegen.

Het is nu op voegen na klaar. Het is dat we nog een afvoerbuis missen, maar anders kon de pot er morgen in.

Wat nu ook vlot gaat is slaapkamer één. We zijn door de latex heen, anders was alles geschilderd geweest vandaag. We zullen nog even geduld moeten hebben.

En er is méér, slaapkamer twee gaat de goede kant op.

De muren zijn klaar en de helft van het plafond zit er in. Wat nog ontbreekt is dat de stenen muren nog niet zijn gevoegd. Daar moet het toch echt een paar graden warmer voor worden. Maar dat komt gauw genoeg, hoop ik.

Zwembad, dag 4

Weer helemaal niets te zien.

Hoewel, als je goed kijkt zie je dat er beton is gestort aan de rechterkant. Kan niet zeggen dat het echt opschiet, ze komen ook elke keer maar een halve dag, maar dan wel met z'n drieën. Ik denk dat ze volgende week beginnen met de muren. We zullen wel zien.

Ik was vanochtend nog even naar de dierenarts, zonder Mini maar wel met haar plasje. Nou ja, plasje, plasje, meer dan drie druppels heb ik niet weten te bemachtigen. Maar het was voldoende, ze zouden het onder de microscoop leggen en daar heb je ook weer geen liters voor nodig tenslotte. Eind van de middag kwam het antwoord, Mini heeft struviet, oftewel, blaasgruis. Morgenvroeg weer met haar langs, om vanalles en nog wat, ik heb niet alles verstaan, maar hoe dan ook voor een prikje. En daarna op speciaal voer.

Ik heb haar maar vast vitamine C gegeven, schijnt goed te zijn voor de zuurtegraad. Baat het niet, het schaadt niet.

Vieux chêne

Zoals al aangekondigd was het tijd voor een bricodepot dag. Los van dat de gipsplaten op waren werd het tijd om het laminaat voor de slaapkamers in te slaan. Dat moet een paar dagen acclimatiseren voor je het verwerkt, schijnt het.

En dan blijkt er meer keus te zijn dan een mens zich kan wensen. Beuken, eiken, populier, donker, licht, saai en wild.

Het is vieux chêne geworden, oud eiken. Vonden we wel wild en pitoresque.

Dokter, ik heb last van mijn karbonaatjes

Vandaag op dokterbezoek met Mini.

Ze heeft last van haar vessie. Niet haar jas, maar haar blaas. Ik heb het ook moeten opzoeken.

De dokter wou Mini met spoed zien. Volgens mij was het niet spoed, ik dacht aan een blaasontsteking, maar de dokter vreesde voor een verstopping van de urinewegen en dat is urgent. Dus met zoveel spoed als mogelijk Mini in het reismandje gepropt en naar Cordes, waar de dierenarts zit. Ze werd meteen geholpen.

Uitgebreid buikje gevoeld en een echo van Mini's interieur. Daarop was duidelijk een heel klein blaasje te zien. Nou ja, duidelijk, het is dat me gezegd werd dat dat zwarte vlekje haar vessie was. Maar geen verstopping van de urinewegen dus.

Ze, de dokter is een ze, bekeek ook nog iets anders. Ik dacht slim te zijn en vroeg of dat haar "rognons" waren. Maar in plaats van diep respect voor mijn medische kennis viel mij een lachsalvo ten deel. Nieren heten in het Frans "reins", het worden pas "rognons" als ze op je bord belanden. Klaargemaakt met een takje thijm bijvoorbeeld.

Een gekrenkt ego, een injectie tegen de pijn en nog één met antibiotica verder en 63 euro armer gaat het weer goed met de kleine.

Zwembad, dag 3

Het had een dag met voortgang moeten worden. Panne heeft roet in het eten gegooid, de betonmolen was kapoet.

Er is urenlang gesleuteld om het euvel te verhelpen. Niet gelukt. En ze waren nog wel met z'n drieën vandaag.

Maar goed, er is wel íets gebeurd.

Zoek de 61 verschillen.

Wij hebben daarentegen flink doorgewerkt, de voorraad is weer eens op. Ha, morgen eindelijk weer eens naar de BD.

De tegels even snel op de vloer van het toilet gelegd.

 Er passen er precies twee naast elkaar. Pure mazzel, zat niet in het ontwerp.

Zwembad, dag 2

Er is niet lang gewerkt aan het zwembad vandaag, maar een uurtje of vier, maar ik moet zeggen dat Christophe hard werkt. Ik weet niet of het is opgevallen, maar dit is dus wéér een Christophe. De installateur van de zonneboiler was ook al een Christophe. Dit is dus een andere. Het is ook weer niet zo dat alle Fransmannen hier Christophe heten. Hoewel, nu ik er zo over nadenk is het wel een populaire naam.

Één van de mooiste Franse chansons is ook al gezongen door een Christophe.

Voor de goede orde, dit is dus níet de Christophe van het zwembad en ook níet de Christophe van de zonneboiler.

Maar even terug naar het zwembad. Christophe werkt hard, de zwembad-Christophe dus. De andere Christophe ook wel, maar die is nu niet hier aan het werk.

Nu doe'k het weer! Terug naar het zwembad.

Enfin, er is dus hard gewerkt en weer zie je er vanaf "ons point-of-view" helemaal niks van.

Maar dichterbij zie je wel degelijk voortgang.

En die voortgang is er ook in de gite, hoewel er vandaag niet erg veel is gebeurd. We hebben in slaapkamer één de verwarming geïnstalleerd, kunnen we ook bij lage buitentemperaturen doorwerken.

Met de afwerking begonnen. Kieren en naden in muren en plafond gevuld en de balk in de beits gezet.

Poeh-poeh

Het kleine kamertje begint vorm te krijgen.

Geen paniek, wat nu nog lijkt op een raam wordt een muurtje, geen doorkijkspiegel of zoiets.

Vandaag de afvoer aangesloten, dus het rook even een tijdje naar ouwe zuurkool. Altijd spannend die afvoerbuizen, past het wel of past het niet. Lastig lijmen, het zit meestal behoorlijk klem en het is maar de vraag of je op het moment suprême alles precies goed in elkaar geschoven krijgt. Corrigeren achteraf is er niet bij. Maar ziet, het is goed gegaan.

Muur schilderen, vloertje leggen, pot erin en piesen maar.

Bricodepot, rondje 83

Het is een gokje, maar 83 keer bricodepot zou zo maar kunnen. Geen gipsplaten deze keer, maar wel een hoop andere spullen, waaronder tegels voor badkamer en toilet in de gite. Het is een donkergrijze tegel van 45x45 cm geworden. Best wel mooi. Tenminste dat denken we, nog even kijken als het daadwerkelijk ligt.

Veel tijd hadden we niet om uitgebreid in te slaan. We zouden bij onze buren taart gaan eten. Zomaar, omdat het lekker is. En daarna met vrienden aan de margarita gezeten. Ach welnee, niet die maffe halfprinses, maar de enige echte tequila cocktail.

Voor de liefhebber: 1 deel limoensap, 2 delen triple sec, 3 delen tequila.

Zwembad, dag 1

Jaja, het is nu echt begonnen. Vanochtend vroeg stonden vader en zoon aannemer al op de stoep. We lagen nog in bed toen we de auto het pad op hoorden rijden. Nooit geweten dat we zo snel aangekleed konden zijn. Ze gingen gelijk aan de slag.

De bestaande betonnen plaat is een meter te kort en moet eerst worden uitgebreid. Dan denk je, ach, even een kwartiertje met de mini-pelle en klaar. Niks van al dat, je komt uiteraard weer rots tegen. Het duurde dus allemaal wat langer dan gedacht.

Maar desondanks heeft Christophe, de aannemer, nog even een extra geultje voor ons gegraven, daar waar we zelf de steunmuur voor het terras gaan bouwen.

En omdat hij ook nog eens alle rommel die hij gemaakt had heeft opgeruimd, zie je vanaf ons vaste "gezichtspunt" helemaal niet meer dat er wat gebeurd is.

Pas rond zessen gingen ze weer weg. Maandag verder.

Mar...

We kennen hier best een hoop ex-pats, op een enkele Brit en Belg na allemaal Nederlanders. Ik weet niet waar het aan ligt, maar het gros van de vrouwen hebben iets gemeen. Uiteraard houden ze stuk voor stuk van Frankrijk, de zon, het lekkere eten, de wijn. Maar er is meer.

Ik heb het over

• Marijke
• Marieke
• Mariëtta
• Margriet
• Marcia
• Marleen

En als Mark een vrouw was geweest had hij ook in het rijtje mogen staan. Misschien knijp ik een oogje toe, maar dan moet hij wel een rokje aan.

Avondwerk

Weer een dagje gite achter de rug. Alle vier de deuren zitten er in en al het raamwerk voor de muren staat.

Het is nauwelijks te zien, maar toch staan hier alle deuren op de foto. Het is een klein halletje waar de twee slaapkamers, toilet en badkamer op uitkomen.

En zo zijn we alweer bijna door de voorraden heen, we gaan als een speer.

Bijna alle lichtpunten werken nu ook, zelfs de buitenlamp is gemonteerd.

We zouden nu met gemak 's avonds kunnen doorwerken. Zou kunnen.

Zwembad, proloog

Het is jullie vast niet ontgaan, ik heb het er al vaak over gehad. Deze week wordt begonnen met de bouw van het nieuwe zwembad. We hebben nog behoorlijk moeten doorwerken om de betonnen plaat helemaal vrij te maken. Zwembad afbreken, zand weghalen, beton weghakken. Maar alles is weg en het oude zwembad is inmiddels van eigenaar veranderd. We zijn er helemaal klaar voor.

We hadden eigenlijk gedacht dat er inmiddels al volop activiteit zou zijn, maar niks van al dat. Het enige wat er tot nu toe is gebeurd is dat de eerste bouwmaterialen zijn geleverd.

Maar donderdag gaat het echt loos, schijnt het.

Uiteraard wordt alles nauwkeurig op de gevoelige chip vastgelegd. Aan het einde van elke werkdag zal er een foto worden gemaakt vanaf hetzelfde gezichtspunt, als ik het niet vergeet. 

En wie weet, als alles klaar is maak ik er misschien wel een animatie van.

Me doctor, you patient

Even langs de cardioloog geweest. De huisarts vond dat nodig gezien Berts familieverleden, dus vooruit maar weer.

Wij met een vocabulaire van 300 woorden Frans en de cardioloog met 100 woorden Engels kwamen samen tot de volgende conclusies:

1. You father, she smoke?
2. You sister she strange.
3. You grandfather is finish.

Niets aan de hand dus, een hele opluchting.

Houdini

Blijkbaar hadden vandaag niet alleen de vogels de lente in hun kop. Ze kregen concurrentie van hordes wandelaars en een stelletje parapenters.

En terwijl iedereen genoot van de warme zon gingen wij onverstoorbaar verder. Om aan slaapkamer twee te kunnen beginnen moet eerst de muur tussen woonkamer en toilet klaar zijn. Lastig uit te leggen, maar als alles klaar is wordt het hoe en waarom vanzelf duidelijk.

De eerste plaat zit tegen de muur, nu de rest nog.

Het is nu wel een beetje laveren met de spullen. Eerst kon je nog gewoon met de steiger alle kanten op schuiven, nu wordt dat goed plannen, voor je 't weet heb je jezelf helemaal ingebouwd.

Geen 16 meer

We gaan razendsnel door onze voorraden heen de laatste weken. Komt omdat we goed opschieten in de gite. Vandaag maar weer een nieuwe voorraad gipsplaten gehaald en bovendien de twee resterende deuren.

Maar wel met een handicap. Ik heb iets verrekt in mijn rug. Niet tijdens sjouwen van loodzware gipsplaten, stapelen van 3000 kilo hout, bouwen van muren of plafonds. Niks van al dat. Het gebeurde vanochtend tijdens het douchen. En nu niet meteen beginnen te giechelen, ik deed daar helemaal niks raars of zo. Echt niet. Ik stond gewoon wakker te worden onder een warme waterstraal toen het er ineens inschoot, tussen mijn schouderbladen. Ik dacht nog even dat het wel met een uurtje weer weg zou zijn, maar zelfs 14 uur en een aspirientje later is het er nog steeds.

Gebreken komen kennelijk met de jaren, ik ben tenslotte ook geen 16 meer (da's inmiddels alweer 10 jaar terug).

Linkse hobby

We verwarmen ons huis. Uiteraard. Hoewel het vandaag eigenlijk niet nodig was, het was lente-achtig warm. Vogels floten er lustig op los, in de hoop een mannetje of vrouwtje te lokken. Maar het ís nog geen lente, was het maar waar.

Aangezien onze houtvoorraad zienderogend minder aan het worden is, was de tijd rijp voor een nieuwe vulling van de houtschuur.

En dat doe je hier niet kinderachig, je laat gewoon een vrachtwagen vol komen van dat spul.

En vervolgens sta je drie dagen lang houtjes te stapelen.

Los van onze brandstofverkwistende auto's zijn we met deze linkse ongesubsidieerde hobby vrijwel geheel CO2-neutraal bezig.

Galette des rois

Frankrijk kent vele tradities, zo blijkt. Zes januari was het Driekoningen. Traditiegetrouw zie je rond die tijd bij alle bakkers en supermarkten de "galette des rois", een koningenkoek.

Zo'n galette eet je samen met vrienden. Er zit een poppetje in verstopt, van porselein! Als je niet oppast breek je er een kies op. De bedoeling is dat diegene die het poppetje in zijn stuk taart aantreft zijn of haar koning of koningin kiest met de meegeleverde kroon.

Vroeger hadden ze geen stenen poppetjes, toen ging er een tuinboon in. Was wel veiliger voor je kiezen, als je die nog had.

Door de deur naar binnen

En ineens begint het erop te lijken.

Kijk, alleen nog even dat stukje boven de deur dicht maken en de eerste kamer is klaar om afgewerkt te worden. De muren zitten er in, de elektra is op afmonteren na klaar. De enige manier om erin te komen is door de deur. Klinkt logisch, maar tot nu toe was dat niet zo evident.

In tegenstelling met onze eerdere plannen gaan we nu toch eerst verder met kamer twee. Pas als die ook klaar is gaan we de afwerking van beide kamers tegelijk aanpakken. En omdat we nu al behoorlijk wat ervaring hebben opgedaan hebben we er alle vertrouwen in dat kamer twee een stuk sneller zal gaan. Klein nadeel is dat die kamer ook nog gevoegd moet worden, dat kost de nodige tijd.

En er zit nóg een deur in de gite.

Die van de badkamer, rechts op de foto.

Betelgeuze

Dat je hier sterretjes kan zien is algemeen wel bekend, maar zó veel, daar sta ik altijd weer van te kijken. Gisteravond nog, het was een mooie heldere dag geweest en toen de avond viel was het weer een feestje daarboven aan het firmament.

Heel veel sterrenbeelden herken ik niet, veel verder dan de Grote en de Kleine Beer kom ik niet. En natuurlijk Orion, het mooiste sterrenbeeld dat er is, met als heldere ster linksboven Betelgeuze. Betelgeuze is een rode superreus, ze heeft een diameter van 650 keer de diameter van de zon, niet bepaald een kleintje dus.

En dan vraag je je ongewild af, zou er daar ergens leven zijn? Dat moet toch wel, ik kan niet geloven dat de aarde daar patent op heeft, maar of we er ooit achter komen, da's nog de vraag. Maar ja, vroeger had ook niemand ooit gedacht dat de mens op de maan zou landen, dus wie weet.

Gisteravond laat, gewapend met sterrenbeeldkaart naar boven staan kijken. Jammer dat Orion alleen in de winter zichtbaar is, het was verdraaid koud.

Mirage

Meerdere keren per week komen ze langs, de mirages. Meestal zijn het er twee, soms, zoals vandaag, wel drie. Maar nooit samen, ze reizen alleen, met een paar minuten ertussen.

Ik heb deze foto niet zelf genomen, zowat onmogelijk. Tegen de tijd dat je ze hoort zijn ze alweer verdwenen, want ja, ze zijn ontzettend snel. Ze vliegen ook altijd met volle bewapening over, althans, zo lijkt het. 'k Mag hopen dat het losse flodders zijn. Laatst kwam er eentje langs die voor onze neuzen een halve roll maakte.

Ze zijn gestationeerd in Istres-Le Tubé, vlakbij Marseille. Ik heb wel eens uitgerekend hoe lang ze erover doen om vanaf de vliegbasis hier naartoe te vliegen. Hemelsbreed ligt de basis zo'n 250 km hier vandaan. Met een topsnelheid van 2653 km per uur doen ze er net geen zes minuten over. Nu vliegen ze gelukkig niet continu op mach 2, maar dat het snel gaat lijkt me duidelijk.

Om  de paar weken komt ook het troepenvliegtuig over ons dak.

Die zitten meestal zo laag dat je de piloot zowat in de ogen kan kijken.

Het is machtig mooi, zolang ze maar in de lucht blijven.

Vue stupéfiant

En we hebben een deur! Niet dat ze erg funktioneel is op het moment, je loopt nog gewoon door de muur naar binnen, maar da's een kwestie van uren nu. Werkuren dan wel, vanavond gebeurt er niks meer.

De muur had al klaar kunnen zijn maar we werden weggeroepen, of we bij buurman le maire langskwamen voor taart. Hij heeft zijn péroné gebroken. Zijn wát!? Het is ons met handen en voeten uitgelegd, het blijkt zijn kuitbeen te zijn. Uitgegleden op Kerstavond, in de sneeuw en inmiddels heeft hij er flebitis bij gekregen, gratis en voor niks.

We hadden zijn huis al vaker langs de buitenkant bekeken, maar nu waren we voor het eerst bij hem thuis uitgenodigd en konden we eindelijk de binnenkant bewonderen. En wat blijkt, hij heeft midden in zijn woonkamer een jacuzzi, met een vue stupéfiant over de weidse omgeving (geen idee hoe je dat in het Nederlands zegt, maar ik zou zeggen een stupifierend uitzicht). Ik zag me al zitten, hartje winter, sneeuw die zachtjes naar beneden dwarrelt, uitzicht tot Italië, oliebollen met veel poedersuiker en een glas bubbels in de hand....

Twee reebruine ogen

Vanochtend, zoals al aangekondigd, een rondje bricodepot. Gipsplaten zat in huis gehaald om kamer één helemaal af te maken. Bovendien hebben we ook de deur meegenomen, én die van de badkamer. Niets staat ons meer in de weg.

We waren net terug en zaten in de gite even uit te puffen, met een kopje thee, toen er ineens vlakbij twee reeën stonden te grazen. Op een meter of 30 stonden ze, een mannetje en een vrouwtje. Wat een prachtig gezicht. We hebben ze een hele tijd gadegeslagen, nauwelijks ademenend uit angst ze weg te jagen.

Maar daarnet, rond zes uur, werd er op de voordeur geklopt. Er stonden twee mannen waarvan de ene zich voorstelde als de eigenaar van Atos, jeweetwel, de hond van afgelopen maandag. Hij had een kadootje voor ons meegebracht.

EEN KWART REE!! Hij vertelde er trots bij dat het dier pas anderhalf uur dood was, het was hier vlakbij geschoten ....

Winterslaap

Je kan met deze temperaturen nauwelijks van winter spreken. Het is een graad of 15 denk ik, niet echt gemeten, maar zo voelt het. En dat terwijl er vandaag nauwelijks zon te zien was. Maar voor het dierenrijk geldt dit nog steeds als winter.

We waren vandaag de plek waar het zwembad komt aan het "schoonmaken". Daarmee bedoel ik, stenen, zand, aarde en ander grut weghalen. Over een week begint le maître piscinier met de bouw, dus alles moet "vrij" zijn. Maar toen ik stenen aan het weghalen was, kwam er een wintergast te voorschijn.

Hij vond mijn warme hand maar niks en probeerde er vanaf te kruipen. Nog proberen terug te vinden wat voor "merk" hagedis dit is, maar helaas, google bood geen soelaas. Iemand enig idee?

Maar er is niet alleen buiten hard gewerkt.

De muren van slaapkamer één beginnen vorm te krijgen.

En daarmee zijn we meteen door onze gipsplaten heen. Drie keer raden wat we morgen gaan doen.

Statistieken

Ik moet het toegeven, dat dagelijkse bijhouden van deze weblog bevalt me wel. Ik vind het zelfs leuk om te doen. Het is zelfs zo erg dat ik gedurende de dag harder werk om daar dan weer over te kunnen schrijven. Maf hé.

Maar op zo'n dag als vandaag, wanneer je niks kan doen omdat je nog een beetje gehandicapt bent en omdat we een afspraak buiten de deur hadden, dan baal je dus omdat je niks te melden hebt. Erg hé.

Dat schrijven heeft twee doelen.
1. Ik hou het bij zodat het nageslacht kan teruglezen wat we zoal gedaan hebben. Begrijp me niet verkeerd, er is hier niemand zwanger. Zelfs de poezen niet (die zijn daarvoor behandeld), hooguit de schapen, die lopen op alle dagen. Maar er is allicht iemand die ons later herinnert, mag ik hopen.
2. Het "thuisfront" blijft op de hoogte van wat we hier zoal uitspoken. "Thuisfront" is dan vooral Nederland en België in ons geval.

Ik heb ervoor gekozen om niet google-baar te zijn. Een beetje privacy vind ik wel gewenst. Alleen bekenden kunnen ons volgen. Maar ondanks dat ben ik niet ontevreden over de belangstelling, integendeel.
Dit programma biedt aan de beheerder, ik dus, inzicht in het aantal pageviews, ofwel, hoe vaak de blog bekeken is. Daarbij krijg je een overzicht van het land van oorsprong.

Maar wat blijkt, in Frankrijk wordt deze blog meer bekeken dan in België. Wat is dat nou België, kom op, klikken maar, je kan het.

Zou ik verslaafd zijn?

Marnaves chainsaw massacre

We waren vandaag in Albi rond het spitsuur, man, wat een drukte. Het leek Doetinchem wel op een zondagochtend, geen doorkomen aan.

We waren op weg om allerlei spullen te kopen. Er is een soort trechter in de handel die je op een compressor aansluit, waarmee je muren kan voegen. Je spuit de specie in de voegen in plaats van met een troffel, scheelt een hoop tijd. Maar wat bleek, het scheelt ook een hoop in je portemonnee. Maar van aankoop afgezien, dan duurt het maar wat langer, tijd zat.

Maar er bleek ook een kettingzaagwinkel om de hoek te zitten. En omdat Bert een fobie heeft voor kettingzagen wou hij er nóg één. Klinkt logisch, bij spinnenfobie laat je je omringen door duizenden spinnen, dan is dat ene spinnetje zo nu en dan niet erg meer. Zoiets moet dit ook zijn. Geslaagd, dus binnenkort in huize Fontanelles: "Kettingzaagjongleren voor beginners"! De instructies hebben we al paraat.

O ja, wat de "hand" betreft, de schade van gisteren valt nogal mee. De pingpongbal was vanochtend een tennisbal, maar de pijn is grotendeels verdwenen. Weinig aan de hand dus, voorlopig.

En nog iets gekocht.

Wel zo veilig voor het kettingzaagjongleren maar tegen pijn in je hand werkt het voor geen meter.

Bont en blauw

Ik ben gewond, wéér! Deze keer ben ik aangevallen.

Mijn hand is dik, er staat een bult op als een tennisbal, maar dan een blauwe. Okee, de grootte van een pingpongbal dan, niet overdrijven. Wat wel klopt is dat hij totaal onbruikbaar is en dat zal wel een paar dagen zo blijven denk ik. Net na de attaque viel het nog wel mee in de zin van dat ik mijn hand nog redelijk goed kon bewegen, maar nu, drie uur later is elke beweging pijnlijk. Zelfs een koekje bij de thee lukt niet, en da's balen.

Maar nee, het was geen huisdier of logee, ook geen koe of everzwijn en al helemaal buurman niet. O nee, Bert is niet de schuldige. Ik ben aangevallen door de lève-plaque, tijdens het lèven van een plaque. Of beter, tijdens het descenden van een plaque. De draaihendel sloeg uit mijn hand terwijl de rem eraf was. Als spontane reaktie probeerde ik de hendel weer te pakken te krijgen wat achteraf gezien behoorlijk dom was. In plaats daarvan kreeg ik drie rake klappen van die hendel.

Hoe dan ook, het ziet er naar uit dat ik even in de ziektewet zit.

Origin

Ik hoorde bellen rinkelen vanochtend. Aanvankelijk dacht ik nog dat er weer koeien in de tuin stonden, maar het was kleiner, ietsie. Deze knappe jongen stond voor de deur.

Het gerinkel kwam van een bel om zijn nek, het is een jachthond en die hebben die bellen om het wild op te jagen.

Maar hier werd niet gejaagd. Hij was moe, en koud. Hij trilde als een rietje. Bovendien had hij honger als een paard. Uit ervaring weten we dat kattebrokjes het uitstekend doen bij honden en dus werd deze rakker getrakteerd op een heerlijke maaltijd. Nog een warm bouillonnetje met stukjes brood toe en meneer was tevreden.

Hij heeft daarna nog een uur met zijn kop in mijn schoot gelegen. Me af en toe met zijn lieve hangoogjes aankijkend, of alles nog OK was. En soms een beetje rillend nog. Mijn hart smolt, alweer.

Maar op zijn oranje halsband stond een telefoonnummer. Een uurtje later was de eigenaar er, ATOS was gisteren niet teruggekomen van de jacht. Het was een schat van een beest, maar wel capabel om een everzwijn van 45 kilo te slachten.

Poeder

Zondag of niet, er wordt gewerkt in huize Fontanelles. Dat moet ook wel wil die gite op tijd klaar zijn voor het komende seizoen.

 Het viel ons vandaag op hoeveel "poeder" je nodig hebt.


En dan ben ik de helft nog vergeten.