Petrus of Pieter

Als jullie mijn geboortekaartje op 2 november goed hebben bekeken dan weten jullie dat ik voluit Marleen Martha Petrus heet. Geen rare naam, het is een goed Belgische gewoonte om je doopmeter en -peter als tweede en derde naam mee te krijgen. Vandaar de Martha, mijn grootmoeder aan vaders kant en de Petrus, mijn grootvader aan moeders kant.

Ik was afgelopen dinsdag bij mijn neefje op bezoek.  Ik heb hem sinds mijn vroege jeugd niet meer gezien maar dankzij facebook (hoe anders) hebben we elkaar weer teruggevonden. Ontzettend gezellig, het klikte nog beter dan vroeger. De hele familie is even doorgenomen, wat is er van iedereen terecht gekomen en hoe zijn onze levens de afgelopen dertig jaar verlopen.

We kwamen ook op onze namen, ik ken natuurlijk zijn voor- en achternaam en hij de mijne, niet zo vreemd lijkt me. Maar die tweede en derde naam, tja, die weet je eigenlijk van niemand. Hij vertelde dat hij vernoemd is naar zijn grootvader aan vaders kant. Laat dat nou mijn grootvader zijn aan moeders kant. Ook weer niet zo raar, die twee zijn broer en zus. Maar nu komt het, je zou dus denken dat we alletwee dezelde derde naam hebben. NIET DUS! Mijn derde naam is zoals eerder gezegd Petrus, de zijne is Pieter. Hier klopt iets niet. Ik was ervan overtuigd dat de mijne klopte. We kunnen het de goede man niet meer vragen, al jaren geleden is hij overleden.

Vandaag het trouwboekje van mijn ouders erbij gepakt. De man heette dus Pieter, ik loop eigenlijk al 48 jaar rond met een verkeerde naam. Tot overmaat van ramp vertelde mijn moeder ook nog dat ik eigenlijk niet Marleen had moeten heten, maar mijn vader was vergeten wat het wel had moeten zijn toen hij bij de burgerlijke stand aanklopte om me aan te melden.

Je zou verdorie van minder een identiteitscrisis krijgen.