En half jaar geleden, op 15 augustus om precies te zijn, schreef ik een stukje over de body mass index. Ik concludeerde daar dat er een paar kilo af mocht en beloofde een foto als het zover was.
En ik kan nu meedelen dat het is gelukt! Het is zelfs nog beter gelukt dan ik gedacht had, zo goed dat ik nu een probleem heb. Al mijn broeken zijn te groot geworden. Ik was al bang dat ik in de kindermaten zou gaan vallen maar dat valt alles mee, wat dat betreft zit ik hier in Frankrijk goed.
Ik hou van superstrakke spijkerbroeken, dat was al zo toen ik 15 was en dat is niet veranderd in 33 jaar. Dus vandaag op stap geweest voor een nieuw exemplaar. Ik herinner me nog van vroeger dat als je broek net gewassen was, je op bed moest gaan liggen, buik inhouden en dan met een kleerhanger in het lipje van je rits met beide handen die rits dicht zien te krijgen. De eerste uren waren ondraaglijk, alles deed zeer, je kreeg bijna blauwe plekken op je heupen maar daarna zat de broek als gegoten. Ik hield maar de woorden van Brigitte Bardot in gedachten "on doit souffrir pour être belle", men moet lijden als men mooi wil zijn. En geloof me, lijden was het wel.
Ik ben geslaagd, met een broek die als een tweede huid zit, geweldig. Gelukkig hebben ze tegenwoordig stretch broeken, dat maakt het allemaal wat makkelijker. Geen hangertjes nodig dus ook geen lijden, on ne doit plus souffrir pour être belle.
Maatje 34, die hangen hier gewoon in de rekken alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik dacht dat ik nu wel aan de kleinste maat zat, kleiner had ik nog nooit gezien. Maar wat schetst mijn verbazing, er bestaat hier ook maat 32!
Hm ... erg verleidelijk ... die foto komt wel als ik maat 32 heb ... if ever.
1 opmerking:
Wel eens aan 'body painten' gedacht? Is een stuk gemakkelijker, past altijd en als je eens blauwe tegels moet voegen, 'paint' je jezelf gewoon mee!
Een reactie posten