Staat er in één van die mini-dorpjes tot onze stomme verbazing een politiefuik. Ze stonden daar met z'n tweeën, naast hun auto, zoals je dat wel meer in Frankrijk ziet. Wat deden ze daar in hemelsnaam? Zoals ik al zei, er komt daar geen verkeer, als er drie auto's op een dag langs komen is het veel. Twee jonge agentjes, hij en zij, keurig in spiksplinternieuw uniform. Hij schrok er helemaal van toen hij ons zag, maakte een sprongetje van opwinding bijna, eindelijk, een auto, je zag het hem denken. Zij had er duidelijk geen zin in. Ze zei niks, deed niks, had wel wat anders te doen zo leek het.
Met veel machtsvertoon paradeerde hij rond de Starlet, checkte of we onze autogordels wel om hadden, controleerde nonchalant de APK sticker en vroeg me uiteindelijk om mijn papieren. Als bij toeval lagen die deze keer wél in de auto en had ik ook nog eens mijn rijbewijs bij me. Meevallertje. Hoewel, de verzekeringspapieren waren verlopen ... oei ... en Bert fluisterde me toe dat hij hoopte dat ze geen banden zouden controleren, die slicks waren echt niet meer au norme ... ai .... En omdat het vijf uur 's middags was werd ik vriendelijk doch dringend verzocht om te blazen voor een alcoholcontrole, die ik overigens glansrijk doorstond, geen druppel gedronken, uiteraard.
Maar het was allemaal al lang goed, die papieren geloofde hij wel en die banden heeft hij niet gezien, bon voyage en tot ziens.
Ik denk echt dat ze wat anders van plan waren daar, ze waren zichtbaar opgelucht dat we weer weg waren, konden ze weer leuke dingen doen ... met z'n tweetjes.
2 opmerkingen:
Hahahaha, om de één of andere reden dacht ik precies wat jij dacht en wat je opschreef in je laatste alinea...blijkbaar moest hij eerst nog even indruk maken op haar.
Marleen toch, wat maak je ons nou?
(Overigens ben ik wel benieuwd of het gewerkt heeft, dat van dat indruk maken ...)
Een reactie posten