Zo kwam ik een oude liefde tegen. Zeven jaar lang ben ik tot over mijn oren verliefd geweest op deze jongen. Hij zoop, hij rookte als een ketter, maar wat dan nog, hij had mijn hart gestolen.
Dit is 'm. Knappe vent, toch? De Mercedes W114, 250 CE met 6 gespierde cilindertjes. Ik had er veel bekijks mee en ik was apetrots op hem. Zeven jaar lang heeft hij me dagelijks vervoerd, waar ik maar naartoe wilde. In de file, in de drukte, door de regen of de zon, het maakte hem allemaal niet uit, hij deed het voor me, met liefde. Ooit heb ik zijn tankje volgegooid met slaolie, het deerde hem niet in het minst, geen slag of stoot heeft hij erdoor gemist. Hij stonk toen wel naar een rijdende friettent, het enige probleem was dat ik er zelf een beetje misselijk van werd. Dat was een eenmalig iets, lijkt me duidelijk.
Na zeven jaar heb ik hem moeten opgeven, overleden, fataal hartinfarct. Dat is nu alweer vijf jaar geleden, maar ik mis hem nog elke dag. Wat een kanjer.
3 opmerkingen:
Qua het nostalgisch verleden: dat is in nevelen gehuld. De auto na deze was een diesel en die reed probleemloos op slaolie. Na een dosis slaolie had je 250ce de zeven jaar niet gehaald, dan was hij ter plekke blijven staan.
O ja, oeps, da's een pijnlijk foutje ... Wat verdriet niet allemaal met je doet ...
Ah, een echte ster!
En er zijn tegenwoordig vliegtuigen die op slaolie of frituurvet vliegen. Van Amsterdam naar Parijs over Belgie. Hoe toepasselijk.
Een reactie posten