Waar rook is ...

... is vuur. Dat bleek maar weer eens vandaag. Gisteren hadden we de brandstapel aangestoken. Het was de tweede dag op rij een beetje somber weer en aangezien de brandstapel uit zijn voegen dreigde te barsten ging de fik er in. Sinds het voorjaar hadden we niet meer de gelegenheid gehad, bij droogte is het niet bijster slim om een vuurtje aan te steken in de open natuur, voor je 't weet gaat je hele bos in vlammen op, met huis en al.

Vanochtend had ik de lavendel gesnoeid en zoals gebruikelijk gooide ik het afval op de inmiddels lege brandstapel, het enige wat er nog lag was een berg as. Maar tot mijn verbazing kwam er amper een half uurtje later een dikke witte rookpluim langs het huis gedreven. Je raadt het al, die as was nog gloeiend heet en de lavendeltakken leken verdraaid veel op een brandend braambos. De wind was gedraaid naar het oosten, het was weer droog en warm en ineens was er een klein doch wel degelijk aanwezig gevaar voor overwaaien van vonken.

Het zou trouwens niet de eerste keer zijn geweest dat er brand op Les Fontanelles was uitgebroken, in de jaren 50 is het huis grotendeels afgebrand waarna het weer opnieuw is opgebouwd. Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om de ramen te vergroten en een extra verdieping te bouwen.

Maar we hebben het niet zo ver laten komen, even met de riek op wacht gestaan, genietend van het uitzicht over het dal, wat een straf.