La vieillesse de la peau

Ik ben vandaag maar eens bij onze huisarts naar binnen gestapt. Ik heb op mijn buik twee vlekjes, niet groot, als je het niet weet zie je ze waarschijnlijk niet eens. Ze zitten er al een jaartje of zo. Het probleem is, ik kan er maar niet vanaf blijven. Nog een ander probleem is dat ik van meerdere mensen te horen kreeg dat je het beter maar even kan laten controleren, "want je weet maar nooit". Daar hebben ze natuurlijk gelijk in.

Dus zoals gezegd stapte ik na een afspraak te hebben gemaakt vandaag de wachtkamer binnen. Ik was een beetje vroeg en de vorige afspraak liep uit, zoals gewoonlijk, dus zat ik maar een beetje in het eerste het beste tijdschrift te bladeren. Kom ik daar pardoes een artikel tegen over huidkanker en dat je elke verkleuring op je lichaam maar beter even kan laten controleren want anders kon het wel eens heel fout met je aflopen. Een troostrijk woord gaat er altijd in, nietwaar, als je juist voor zo'n vreemd vlekje daar op een oncomfortabel stoeltje zit. Voordeel was wel dat ik nu de juiste benaming in het Frans kende, ieder nadeel heeft zo zijn voordeel.

Zoals altijd was onze huisarts weer de vrolijkheid zelve. Ze heeft met een vergrootglas de zaak bekeken en kwam tot de conclusie dat het niks kwaadaardigs was. Maar wat het wel was baart me toch ook wel een beetje zorgen moet ik eerlijk toegeven: "C'est la vieillesse de la peau".

Ja zeg ... daar voel ik me nog veel te jong voor ...