Très dure

Zoals ook in Nederland en België het geval is, komt er hier drinkwater uit de kraan. Gewoon helder gezond water, eau potable zoals de Fransen dat noemen. Ons water komt uit de natuurlijke bron van Marnaves. Het voordeel is dat het daardoor goedkoop is, nadeel is dat je bij droogte wel eens zonder kan komen te zitten. We nemen het op de koop toe, niet dat we iets anders kunnen overigens, weinig keuze.

Wat wel een beetje vervelend is is dat het water hier erg hard is. Dat zie je op je kranen bijvoorbeeld, en op je douchedeur, alles zit meteen onder de witte vlekken. Niets tegen te doen behalve flink met azijn tekeer gaan. Voor elektrische apparaten wordt het nog vervelender, als je niets doet gaan ze eraan kapot.

Maar hoe weet je nu hoe hard het water eigenlijk is, hoe meet je dat. Ik was al gaan zoeken op internet, ik ben tenslotte opgeleid als chemicus, een beetje pipetteren is mij niet vreemd. Ik zag me alweer helemaal een mini-labootje bouwen, kreeg gelijk de smaak te pakken.

Maar het blijkt allemaal niet nodig te zijn. Het staat kant en klaar op internet, op een site van de overheid. Blijkt dat alle drinkwater elke paar maanden uitgebreid gecontroleerd wordt en de resultaten ervan gepubliceerd. Da's mooi.

Niet mooi is dat we hier een waterhardheid hebben van 49. Water vanaf 25 wordt dure genoemd, vanaf 42 très dure. Gelukkig is het leven hier très douce.