Maar er schuilt natuurlijk wel een gevaar in. Je moet een beetje uitkijken. Zeker als je de weg niet kent, hij kan verraderlijk kronkelen, voor je het weet vlieg je rechtdoor uit de bocht of kom je in een greppeltje terecht.
Het is ons gelukkig nog nooit overkomen en dat willen we ook zo houden. Maar ik geef toe dat we eigenlijk een beetje te snel rijden af en toe, we scheren door de bochten alsof we in de eerste de beste racekar rijden. We mogen wel uitkijken of we komen toch ooit nog eens in dat greppeltje terecht.
Zoals vandaag op weg naar Vaour. Er stonden net voor een verraderlijk bochtje een paar mensen wild met hun armen te zwaaien, net voorbij die bocht stond een auto geheel weggezakt in de kant, twee wielen in de greppel. Zoals al gezegd, veel verkeer komt er niet langs, dus we zijn meteen gestopt om te kijken of we konden helpen. We waren met de blauwe buffel, die heeft wel vaker auto's uit hachelijke situaties bevrijd. We hebben altijd een sleepkabel bij ons, voor je weet maar nooit. En dit was zo'n je-weet-maar-nooit-gevalletje.
Maar het zag er eerlijk gezegd niet best uit. De auto hing met zijn buik op de grond, zijn rechterwielen hingen vrij in de lucht. We hebben een poging gewaagd maar helaas, we moesten ermee ophouden wilden we de buffel en zijn koppeling niet beschadigen. Hiervoor was meer gecontroleerde kracht nodig.
Wat zouden we zijn zonder onze buurman. We zijn naar hem toe gereden en hebben de situatie uitgelegd. Zonder aarzelen stapte hij terstond op zijn trekker en gaf verkwistend gas. Hij was in een mum van tijd ter plekke en binnen een paar minuutjes was het al voor mekaar. Alsof het een speelgoedautootje betrof werd het karretje van de geschrokken eigenaar weer vlot getrokken, zonder gemopper, zonder preek, zonder gedoe.
Tja, dat doen mensen hier nog gewoon belangeloos voor elkaar. Mooi he.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten