Even douchen, haar kammen, tanden poetsen, dagcrème met factor 30 op mijn snoet, factor 12 op rug en armen, zomers rokje aan, topje met blote rug, aardbeiflipflops en we zijn er klaar voor. Ontbijtje, kopje koffie en buiten op het terras even kijken of er nog berichten binnen gekomen zijn afgelopen nacht.
De temperatuur loopt al aardig op trouwens, nog even en ik kan me alweer gaan douchen. Het wordt een dagje om niet al te veel zwaar werk te doen. Een beetje onderhoud aan het zwembad, dat soort dingetjes hooguit.
Rond het middaguur. Hee hola, wat komt daar vanuit het westen binnendrijven. Voor we er erg in hebben zitten we in een koude mist en sta ik te rillen met mijn blote benen en rug. Het lijkt alsof iemand een toverspreuk heeft uitgesproken waardoor we in een witte koude deken gehuld worden.
Het zijn de witte wieven, slierten van mist die ineens binnen komen drijven. Als je dit tegenkomt in het schemerduister kan ik me voorstellen dat je gaat denken dat het spoken zijn, geesten van overledenen die je het leven zuur komen maken, iets waarin vroeger geloofd werd. Heel lang geleden.
Hoewel ... ik geloof nog steeds in bovennatuurlijke zaken, in magische krachten en tovenarij, dus heel misschien ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten