maandag 10 juni 2013

Appeltaart van eigen bodem


We hebben twee prachtige appelboompjes cadeau gekregen. We hadden al kersenbomen, pruimenbomen en een vijg, maar appels misten we een beetje, dus dat komt wel heel goed uit. Het zijn halfstammetjes, handig, dan hoef je er niet in te klimmen om te plukken. Het is een stelletje, een mannetje en een vrouwtje.

Ja, ik vind dat wel een beetje raar. Beide dragen ze vruchten, en diegenen die de vruchten dragen ben ik geneigd om vrouwtjes te noemen. De vrouwtjesmens baart kinderen, de vrouwtjeszoogdieren ook, de vrouwtjesvogels leggen eieren en zo ook de vrouwtjesreptielen. De mannetjes hebben hun werk al voor die tijd gedaan. Meestal dan, bij reptielen kan dat ook wel eens achteraf gebeuren vreemd genoeg.

Maar bij bomen ligt dat iets anders blijkbaar. Los van dat bomen een handje geholpen moeten worden door bijtjes bij de bevruchting, hebben ze een soortgenoot nodig. Nog niets raars tot nu toe, het vrouwtje heeft een mannetje nodig voor de bestuiving. Maar wat wel apart is is dat het mannetje niet zonder een vrouwtje kan en dat ze dan gewoon alletwee kinderen krijgen.

Het gaat mijn petje een beetje te boven. Het zal allemaal wel, zolang er hier maar appeltaart gebakken wordt binnenkort vind ik het allemaal best.

Geen opmerkingen: