Johnny

"Tes tendres années", "Pour moi la vie va commencer", "Retiens la nuit", "L' idole des jeunes", heb je 'm? Juist, Johnny Hallyday. Als je hier naar de radio luistert hoor je minimaal één keer per uur een chanson van Johnny.

Maar daarmee is de kous niet af, behalve op klontjes suiker en stokbrood prijkt zijn tronie op bijna alles. En ja hoor, nu het einde van het jaar nadert is er wéér een artikel waar notre Johnny zijn portret voor leent.

Wat zou het volgende zijn? Pleepapier? Of vochtige doekjes zodat je zelfs tijdens het afvegen van je billen aan de nationale held kan denken.

Mèèèh

We waren weer eens onderweg, ik zeg niet waarheen, we beginnen op junks te lijken. De man van de sécurité kent ons inmiddels al iets té goed. Hij lacht en zwaait vriendelijk als we het terrein oprijden, die denkt natuurlijk "zijn ze daar nou alweer?".

Maar op de terugweg werd ik helemaal blij. Nu ben ik al van nature een blij mens, het glas is bij mij altijd half vol, maar toch werd ik vandaag extra vrolijk.

De eerste lammetjes lopen in de wei! Ze zijn er vroeg bij.

Fair use

Nu we de elektra in de gite eigenlijk gereed hebben zijn we eens gaan nadenken. Wat is er zoal elektrisch: de verlichting, de TV, de kookplaat en de verwarming. En wat die verwarming betreft, dat kan behoorlijk oplopen. Even een klein rekensommetje: twee radiatoren van 2000 watt, twee van 1500 watt en één van 750 watt. Dat komt samen op 7750 watt. Als je dat allemaal op de hoogste stand zet én daarbij de ramen open laat staan, dan kom je met een elektraprijs van elf cent per kilowattuur op 85 cent per uur. Dat keer 24 uur is 20 euro per dag of 140 euro per week. Dat zijn een boel centjes, 14 duizend om precies te zijn.

Je kan natuurlijk de huurprijs van de gite verhogen, zodat je er van uitgaat dat iedereen alle kachels op vol zet, maar dat is weer niet fair voor diegenen die milieu- en portemonneebewust met energie omgaan. We hebben een andere oplossing.

We hebben een verbruiksmeter geïnstalleerd. Het idee is dat je tot een "normaal" verbruik niks extra kwijt bent, maar verwarm je graag de buitenlucht, dan gaat de kassa rinkelen. Een soort fair use policy dus.

Hoe komen we erachter wat fair use is? Simpel, we gaan er in het voorjaar zelf een weekje wonen.

Het kan vriezen, het kan dooien

Eergisteren vroor het nog 10 graden, vandaag was het 25 graden warmer! Het gaat hier niet met stapjes maar met reuzeprongen. Zaten we gisteren nog in een beetje frisse woonkamer, vandaag was het pardoes 22 graden binnen. Ja, het valt moeilijk te regelen, niet zo'n fancy knop aan de muur waar je de gewenste temperatuur in programmeert en waarbij het om acht uur 's ochtend lekker warm is. Maar hé, het zal wel, het heeft wel wat.

Vandaag alleen maar dingetjes gedaan die je niet ziet. Kan frustererend zijn, maar het moet gebeuren, niewaar? Weer elektrische leidingen getrokken en aangesloten, een paar kruiwagens zand van A naar B verplaatst, dat soort dingen.

Things that glow in the dark

We schieten lekker op in de gite. Het is nog bij lange na niet klaar, maar toch zit er wel schot in de zaak.

Kijk, plafond van de eerste slaapkamer gaat er hier in. Die lève-plaque is zijn geld dubbel en dwars waard, als we dat toch niet zouden hebben.

En nadat de heer des huizes uitgerekend had hoe het ook alweer zat met die elektra kon ook dat afgemaakt worden.

Maar wat zo lekker was vandaag, we hadden een superkachel te leen.

Het ding spuwt 800 graden uit! Binnen een kwartier was de temperatuur in de gite van 0 naar 15 graden gestegen. Wel een stuk aangenamer werken zo.

Spoorzoeken

Er lopen hier veel wilde dieren. Vooral 's nachts schijnen ze rond het huis te lopen. We wisten dat al langer, maar dat het er zo veel zijn, daar hadden we geen idee van. Nu er een dik pak sneeuw ligt en het afgelopen nacht starry starry night was hebben we de bewijzen.

Maar nu zien we wel al die pootjes, we hebben geen idee wie of wat de eigenaar is. Daarom, vandaag een quiz!

1	2	3
4	5	6
7	8
9	10

Wat er valt te winnen? Eeuwige roem en een stalactiet.  

Wordt met de post thuis bezorgd.

Vrolijk Kerstfeest

Slippin' 'n' slidin'

We hadden de sneeuwschep uit Nederland meeverhuisd, ik vond het een beetje onzin, tot vandaag. De voorspelling is uitgekomen, het heeft afgelopen nacht gesneeuwd, en niet zo'n beetje ook. Er lag 20 cm toen we wakker werden.

We hadden vanavond een afspraak in het dorp. We dachten erover om af te zeggen tot een passant ons verzekerde dat de wegen er goed bij lagen. Hij zei "bon", dacht ik tenminste, of was het "beau". Ik vermoed nu het laatste, mooi was het zeker, maar wel met een hoop geglibber. Op sommige plekken kwam je met de auto tenauwernood onder de zwaarbesneeuwde takken door.

De weg terug was het er niet beter op geworden. Nog meer sneeuw gevallen en erbij gaan vriezen.

 Slippin' 'n' slidin' thuisgekomen, heelhuids.

Kurkdroog

Regen, al de hele dag en de voorspelling is sneeuw voor morgen. Er is zelfs een weeralarm, vigilance orange, afgegeven voor de Tarn! Dus toch nog een witte Kerst? Wie weet, zou wel aardig zijn. Daarna mag het meteen weer dooien wat mij betreft. Toch nog een voordeel aan dit weer, eindelijk kunnen controleren of het nog lekt in de gite. Kurkdroog! Ha!

Nog even met de keuken bezig geweest. De koelkast, vaatwasser en combimagnetron zitten er in en zijn aangesloten. Rest nog de inductiekookplaat installeren en de deurtjes van de bovenkastjes eraan klikken.

Verder hadden we vandaag geen zin om veel te doen. Zo maar eens naar een laffe Kerstfilm kijken of zou Sissi weer uitgezonden worden.

En weg is het

Het is gelukt! We hadden wat warmer weer nodig om het zwembad te kunnen afbreken. Vandaag was dé dag, 13 graden en weinig wind. Die 13 graden om het ijs wat er nog op stond te laten smelten en die geen wind omdat je anders met het hele zaakje het weiland in waait. Niet bevorderlijk voor de metalen mantel.

Maar kijk, weg is het. Alles wat nog rest is een hoopje zand. Kom maar op maître piscinier, we zijn er klaar voor.

CaHCO3

CaHCO3, calciumwaterstofcarbonaat, of gewoon kalk. Kraanwater drinken is hier uitermate goed voor je botten. Je wil niet weten hoeveel kalk er hier in het drinkwater zit. Jammer dat er ook Cl in zit, chloor.

Maar wat een groot nadeel is van kalk, het zet zich af op warmte-elementen van wasmachine, vaatwasser en boiler. Niet goed voor de levensduur van die apparaten. Daar gaan we, noodgedwongen, wat aan doen.

Deze contraptie maar gekocht. Baadt het niet, het schaadt niet, behalve hooguit voor je portemonnee.

La cuisine

Het is vandaag volle maan.

Wel handig, zo blijkt. We hebben tot het donker werd in de gite gebivakkeerd, de keuken geïnstalleerd.

Kijk, dat begint er toch aardig op te lijken, vind je niet? We denken erover om mexicaans te betegelen, geeft het wat meer fleur, zo is hij wel aan de saaie kant.

Eenmaal klaar hebben we er een glaasje vin blanc bij gehaald en hebben ons werk uitgebreid staan bekijken.

Die maan kwam dus ineens goed van pas. Bij nieuwe maan zie je geen hand voor ogen. Als je dat de eerste keer overkomt denk je dat je blind bent geworden, zo zwart kan het zijn. Zie dan maar eens de weg naar huis terug te vinden.

Frisse lentewei

Wat een stof. Het schijnt door de houtkachel te komen, ik geloof het graag maar blij ben ik er niet mee. Maar goed, we hebben allebei een dag lang opgeruimd en schoongemaakt. Dat schiet er af en toe bij in. Bert heeft de gite onder handen genomen, daar was geen doorkomen meer aan. Ik heb me op de woonvertrekken geconcentreerd.

Het ruikt weer naar een frisse lentewei en dat terwijl het nog bij lange na niet lente is. Hoewel, vandaag had wel iets lente-achtigs. Buiten in de zon koffie gedronken en dat terwijl er in +31 en +32 weeralarm is afgegeven.

Ausgepuft

Zo, we zijn weer thuis, hehe. We hebben er een hele dag shoppen van gemaakt.

Om half elf vertrokken, vroeger lukt echt niet. Eerst naar maître piscinier Julien gereden. We hadden niks voor het zwembad nodig, maar ze verkopen ook elektraspulletjes. Bovendien hadden we iets verkeerds gekocht vorige week, dus dat moest even teruggebracht worden. Doen ze hier niet moeilijk over. Gelukkig maar, ik ben onderhand al meester in het terugbrengen van verkeerde aanschaf.

Daarna was het rond lunchtijd en zijn we gaan "flunchen". Bij E.Leclerc hebben ze een restaurant, Flunch, waar je eenvoudige menuutjes kan krijgen.

Ze hebben een uitgebreide groentenbar en omdat frietjes hier gewoon onder groenten vallen zit het met onze vitamine-inname wel goed denken we. Bovendien had Bert citroentaart toe, nóg meer vitamines.

Nog even chocola en bubbels ingeslagen voor de komende dagen, het was in de aanbieding, we moesten wel. En daarna vol gas naar onze favoriete winkel voor, jawel, een rondje gipsplaten én rollen isolatie.

Plankgas naar huis gereden, wel 50 gingen wel met die volle kar. En dan moeten de spullen uit de kar en in de gite worden gezet. Da's altijd een knormomentje voor ons. Geen zin meer maar het moet. En ja, we hebben er ook nu weer lekker op los geknord.

En nu zijn we ausgepuft. Glaasje wijn op de bank voor de TV, veel meer zit er niet meer in voor vanavond.

Rommel

We zijn al geheel in Kerststemming. Lampjes hangen her en der, overal hangen sparretakken. Een boom is er niet van gekomen dit jaar, het huis staat nog zo vol met spullen die er niet horen dat een boom er simpelweg niet bij past. We hadden vier verhuisdozen vol met Kerstspullen meeverhuisd. Beetje veel blijkt nu. Maar je kent me, weggooien, ho maar.

Maar er is nog één kamer die nog niet is versierd, het voorhuis. Dat kan ook niet op het moment, de rommel reikt bijna tot het plafond. 

Dat komt, we hebben de keukenkastjes naar de gite gebracht en die zaten begraven onder vanalles en nog wat. Geen van ons tweeën heeft na een dag handarbeid nog zin of puf om de zaak weer op te ruimen. 

Ik denk dat zondag opruimdag wordt. Of misschien ook niet.

Kromme tenen

Zo, we hebben er weer een dagje hard werken op zitten. Hele dag de kou getrotseerd, het heeft vandaag gesneeuwd en het vriest dat het kraakt. We zijn in de onverwarmde, ongeïsoleerde gite bezig geweest.

Drie truien, dikke jas, sjaal, muts handschoenen en twee paar sokken en nóg kouwe tenen! Bert heeft zelfs "kromme tenen" van de kou, eerlijk waar! Ooit hadden we moonboots, voor op skivakanties. We droegen ze eigenlijk nooit, maar hier zouden ze verdraaid goed van pas komen.

Zo moet het er uit komen te zien.

Bijna klaar, toch?

Tijn

Spirulina

We hebben een jaar lang ons stinkende best gedaan met dat zwembad, geen algje mocht er in komen te zitten en dus werd er voor een vermogen aan chloortabletten, chloorchoc, PH plus, PH moins en neutronenkorrels in gedeponeerd.

Vandaag kwam die gisteren aangekondigde potentiële koper langs, hij wil het bad hebben. Maar wat denk je, hij gaat er algen in kweken! Echt waar! Daar worden dan weer spirulina tabletten van gemaakt.

En dat gatje, dat vond hij helemaal niet erg, hij zei nog voor ik er zelf iets over kon zeggen dat er met demontage en montage makkelijk gatjes in kunnen komen, maar die zijn zo te repareren. Hoef ik dus ook niet meer wakker van te liggen.

Ongelukkiglijk zit er nu een gatje in

We hadden een week geleden een mailtje gehad, of het zwembad nog te koop was. We hadden sindsdien niks meer gehoord en dachten al dat het over ging, maar vandaag kregen we een telefoontje van een Franse meneer of hij kon komen kijken want hij heeft wel erg veel interesse.

Alleen zijn we wel al begonnen met de sloop. Het bad is er toch wel iets slechter aan toe dan we dachten, hier en daar is een afdekplaatje afgebroken en tot overmaat van ramp laat ik een stuk ijs vallen op de liner waardoor er nu "ongelukkiglijk een gatje in zit".

Dit laatste is inderdaag geen goed Nederlands, het is Vlaams. Het komt uit een Flight Safety instructie van Sabena, waarin uitgelegd werd hoe het zwemvest in een vliegtuig werkt. Alleen, op het moment suprème, toen het vest opgeblazen werd liep onmiddelijk alle lucht er weer uit, waarbij de instructeur bovenstaande onvergetelijke woorden sprak.

Terug naar de liner met het gatje, er is weinig aan de hand. We hebben gelukkig een EHBO pakket voor liners op de plank liggen, is goed te repareren. Nu zal de man bij interesse het bad morgen niet mee willen nemen, geeft ons nog wat tijd om het gatje te dichten.

Dat demonteren is nog een heel gedoe, er blijkt vijf ton zand onder te liggen. En alles moet weg zijn voor 17 januari. Dat wordt nog even stug doorwerken. De kleine blauwe buffel maar weer eens inzetten.

Repas Club Amitié de Milhars

We hebben ons laten uitnodigen voor een maaltijd, georganiseerd door de club Amitié de Milhars. Het vond plaats in de feestzaal, waar ook vorige week het etentje werd gehouden. Klein clubje deze keer, man of vijftig, veelal op leeftijd. Maar man, wat gezellig.

Ze weten hier wel wat lekker eten is. Wildpaté vóór, zalm tussen en eend als hoofdgerecht. Uiteraard kaas na en als toet vijgentaart met ijs. Het geheel rijkelijk bevloeid met rosé, rode en witte wijn, bubbels en eau-de-vie van pruimen.

Tegen het eind werd de accordeon erbij gehaald. Met vrolijke Franse meezingdeuntjes.

Geen probleem als je de tekst niet kende, die kreeg je ter plekke van het feestcommité.

 
En als je de tekst én melodie niet kende, omdat je étranger was bijvoorbeeld, dan kreeg je een vriendelijke sopraan in je nek die je precies wees waar ze gebleven waren en je voorzong.

Wat een heerlijk land is dit toch.

Les sapeurs-pompiers

Het is de laatste dagen bijzonder aangenaam weer. Overdag halen we makkelijk 15 graden, in de zon is het goed uit te houden. Het lijkt verdorie wel lente, de bloembollen steken hun kopje boven de aarde uit en de struiken beginnen uit te lopen. Zonde om binnen te zitten, dus hele dag buiten bezig geweest.

Het terras is geheel ontmanteld, alleen nog een paar betonblokken weghalen. En dan natuurlijk de troep nog opruimen.

Maar we zijn niet de enigen die van het mooie weer profiteren. Het was al aangekondigd in La Dépêche, de sapeurs-pompiers zijn weer aan hun eindejaarsronde begonnen. Vandaag stonden ze bij ons voor de deur, de hoofd-sapeur-pompier en een onder-sapeur-pompier. Voor de Nederlanders (de Belgen kennen het woord pompier), ik heb het over de brandweer, de vrijwillige brandweer in dit geval. De onze komen uit Cordes-sur-Ciel.

Het is de bedoeling om elkaar alvast de allerbeste wensen over te brengen en om de jaarkalender te ruilen voor een gulle donatie. En omdat je de brandweer tot je beste vriend rekent, doen we daar graag aan mee.

Marokkaanse lamp

Alweer een paar weken geleden hadden we een Marokkaanse lamp besteld via internet.

Ziet er gaaf uit, toch? Maar het ging niet geheel zoals verwacht.

We kregen maar niks binnen, terwijl ze toch beloofden om de lamp binnen een week af te leveren. We kregen wel een email, dat de vrachtwagen vanuit Marokko met panne was komen te staan en alle spullen waren dus verlaat. Goed kan gebeuren. Maar ondanks de belofte dat iedereen zijn bestelling de week erna zou ontvangen kwam er niks. En dus maar een klacht geopend via Paypal, die hebben contact gezocht met de leverancier maar ook zij kregen geen gehoor. We begonnen al te vermoeden dat de zaak failliet was of zo. En ineens vandaag, tot onze verbazing, is de lamp alsnog bezorgd.

Maar euh ... deze lamp ziet er totaal naders uit. Wat moeten we daar nou weer mee. Terugsturen of toch maar houden. We beraden ons nog.

Vandaag verder gegaan met het afbreken van het terras. Na vernielen van vier bitjes besloten om het ruiger aan te pakken, circelzaag erop gezet. Gaat een stuk eenvoudiger en die kleine plankjes blijken uitstekend stookhout te zijn. Het dek is er nu af, rest nog het geraamte en een paar betonnen pijlers.

Intussen ook weer bezig met onze nieuwe badkamer. We willen het toilet binnenkort ophangen, dus weer een paar gipsplaten geschroefd. Maar zoals altijd missen we één dingetje om het te kunnen afmaken, morgen dus richting BD, de bricodepot.

Duiken op eigen risico

Zo, er valt sinds vandaag niet meer te zwemmen. Niet dat we dat nog deden, veel te koud, maar technisch gezien had het nog gekund.

Het bad is leeggepompt. Er staat nog een laagje van tien centimeter water in. Duiken is niet meer aan te bevelen, tenzij je ernstig masochistische neigingen hebt, wat natuurlijk kan. Les Fontanelles is niet aansprakelijk voor enige schade die hierdoor opgelopen wordt, het zij gezegd.

Het terras is het eerste wat afgebroken wordt.

Je denkt, doen we even, maar dat valt vies tegen. Het gros van de schroeven is dusdanig verroest dat ze niet meer los te draaien zijn. Ik, met mijn aangeboren hamstergedrag, dus kan er niks aan doen, wou de planken bewaren, om er ik weet niet wat van te maken, ooit, je weet maar nooit. Maar veel hele planken komen er niet vanaf op deze manier. De planken zelf zijn hardhout, het frame met de balken eronder is waaibomenhout, dat was al lelijk aan het wegrotten. Maar goed dat we die troep weghalen.

Kom van dat dak af

Het is al een paar dagen mooi weer. Mooi is dus 18 graden met zon. Lekkerrrrr! We hebben niet eens de kachel aan gehad vandaag. Ik weet het, in Nederland en België is het flutweer, sneeuw, wind, koud en gladheid. We volgen het weerbericht met grote belangstelling. We zijn natuurlijk niet voor niks naar het warme zuiden verhuisd, snap je wel.

Maar juist omdat het mooi weer was hebben we extra hard gewerkt vandaag. Morgen wordt het alweer aanzienlijk frisser dus de dekvloer in de gite moest af.

Et voilá! Hij is klaar. Met z'n tweeën flink doorgewerkt en het is gelukt. Even een dag of twee laten uitharden en dan kunnen we aan het plafond van de eerste slaapkamer beginnen. Voor de bezorgde lezers, er komt laminaat op de vloer te liggen, dus niet erg als er hier en daar scheurtjes ontstaan, als de zaak maar glad is, en dat is het.

Maar er was nog een ander euvel wat verholpen moest worden. Het regende namelijk in, daar waar de badkamer komt. Nu denk je, ach, in een badkamer kan je wel wat water gebruiken, maar een regendouche leek ons toch niet bijster handig. Het regent hier niet genoeg in de zomer en dan kunnen de gasten niet douchen, niet prettig voor hun, maar ook niet voor ons. Dus vandaag het dak op gekropen. Dat zijn klusjes die aan mij zijn toevertrouwd, ik ben namelijk lichter dan Bert en trap minder snel de dakpannen stuk. Bovendien heb ik in geen enkel opzicht last van hoogtevrees. Komt nog bij dat ik het, gezien mijn lengte, wel prettig vind om zo nu en dan mensen op hun kruin te kunnen kijken in plaats van onder hun kin. Nou heb ik daar hier minder last van moet ik zeggen. Zat ik in België bij de kleineren en in Nederland bij de allerkleinsten, hier ben ik normaal. Ik ben groter dan één buurvrouw en ongeveer net zo groot als de andere buren. En ik kan in elke winkel passende kleding kopen zonder me te moeten richten tot de kinderafdeling. Maar hoe kom ik hier op, o ja, ik ging het dak op, op zoek naar het lek.

En ik heb het lek gevonden. Het was even zoeken, maar na weghalen van bladeren zag ik in de loodslab een scheurtje (op de foto bij de pijl). Ik heb het gerepareerd met batuband. Vervolg op dit verhaal na de eerste regenbui.

AOOOEEUUHHH

Schrik niet, er is niet één of andere vreemde geestesverschijning bij les Fontanelles gesignaleerd. Het is Maxi. Ze is namelijk erg protectionistisch, ze duld geen andere poezen op het erf. Ook geen honden, koeien, herten, zwijnen, schapen, vossen, wolven of andere viervoetigen, maar daar gaat ze geen ruzie mee maken. Met poezen dus wel. Zoals afgelopen nacht, AOOOOEEEUUUHHH, knoeperhard en elke tien seconden. Er zit dan een buurtpoes voor het keukenraam naar binnen te gluren en omdat Maxi er 's nachts niet uit mag gaat ze hard brullen in de hoop de buurtpoes te imponeren. Ze mag er niet uit juist omdát ze ruzie gaat maken, dat weten we uit ervaring. En sinds haar near-death-experience, na haar aanvaring met een auto een paar jaar geleden, is mevrouw niet meer zo snel. Dat weet ze op zo'n moment zelf niet dus krijgt ze toch klappen en zitten wij weer drie dagen later bij de dierenarts om een abces te laten behandelen en moet er twee weken lang twee maal per dag antibiotica ingepropt worden. Krijg het maar eens voor mekaar. Daarom het huisarrest 's nachts. En in haar opgewonden kill-kill-kill toestand heeft ze geen oog meer voor de omgeving.

En dus blijft er na zo'n opgewonden nacht van het vetplantje wat het zo goed deed in de vensterbank niet veel meer over dan een hoopje ellende. Maar alá, vooruit maar weer, je moet wát over hebben voor de schatjes.

Vanochtend trouwens ondanks de nachtbraker toch op tijd uit de veren om deel twee van de dekvloer te storten. Het was perfect weer, met 18 graden mogen we niet klagen deze tijd van het jaar.

En vanmiddag onze eerste afspraak met een Franse tandarts, dokter Allengrin. Fijne moderne tandarts, hoewel Berts kaak volgens hem een beetje scheef staat en ik een heel klein beetje een onderbeet heb. Vreemd, we leven er al respectievelijk 57 en 47 jaar mee en hebben nooit wat gemerkt. Hm, als de dokter het zegt zal het wel zo zijn.

Spoiled for choice

Vanochtend een kwart van de dekvloer gemaakt.

Zwaar werk, maar na wat aanloopprobleempjes is het goed gelukt. Morgen zie je pas echt hoe het er uit ziet.

Om drie uur hadden we een afspraak bij Julien, zij gaan ons zwembad aanleggen. Op 17 januari zullen ze beginnen met bouwen. Het gaat er nu echt van komen. Ze zullen er een week of drie mee bezig zijn, dus half februari zou het er moeten staan, ijs en weder dienende. De liner gaat er dan later in, zodra het warm genoeg is.

Rest ons nu twee dingen. Allereerst moet het oude zwembad afgebroken worden, inclusief het houten terras. We zijn inmiddels al begonnen met het leegpompen, dat zal wel een paar dagen duren. En we moeten de kleur van de liner en de fries kiezen, een randje wat boven het water uitsteekt en wat eruit ziet als mozaiek. Nog niet zo makkelijk. Blauw is de meest gangbare keur voor een liner, maar je kan ook voor beige, groen, grijs of zelfs zwart gaan.

En uiteraard zijn alle combinaties mogelijk. Te veel keus.