Slaap is heilig

Onze vriend was er weer vandaag. Ik lag nog op één oor toen hij alweer stond te grazen voor het raam. Gisteren deed hij er nog een uurtje of wat over voordat hij zijn plekje gevonden had en een tukje deed. Vandaag ging dat een stuk vlotter, het leek wel of hij speciaal ervoor gekomen was. Zo lief.

Leuk hoor die Bambi, maar we komen niet meer aan werken toe. Los van het feit dat we uren staan te staren naar mister sleepyhead durven we ons nauwelijks te verroeren, bang dat we hem wakker maken en hij er vandoor gaat. Het is zelfs zo erg dat de kachel bijna uit ging omdat we geen hout wilden halen buiten.

Niet alleen reeën vinden hier rust, er zijn wel meer dieren die het hier naar hun zin hebben. Vogels hebben een vogelhuisje met zaadjes om de winter door te komen, in de sechoir is er een nest van iets of iemand, duidelijk zichtbaar in het oude hooi, en de poezen, die hebben gewoon het hele huis, daar komt het wel een beetje op neer.

En onder dat hele huis hoort ook de slaapkamer. Zeker nu het kouder is kruipen de poezen steeds dichter tegen me aan. Liggen ze in de zomer nog ergens bij mijn voeten, nu het winter is is mijn buik de ideale plek voor ze. Ze liggen zo strak tegen me aan dat ik geen kant meer op kan, gevangen in mijn eigen dekbed.

En ook daar ben ik bang om ze wakker te maken, ze slapen zo lief, snurken zelfs een beetje. Ik weet het, ik ben een watje wat dieren betreft, maar slaap is bij mij heilig.