Ze weten hier wel wat lekker eten is. Wildpaté vóór, zalm tussen en eend als hoofdgerecht. Uiteraard kaas na en als toet vijgentaart met ijs. Het geheel rijkelijk bevloeid met rosé, rode en witte wijn, bubbels en eau-de-vie van pruimen.
Tegen het eind werd de accordeon erbij gehaald. Met vrolijke Franse meezingdeuntjes.
Geen probleem als je de tekst niet kende, die kreeg je ter plekke van het feestcommité.
En als je de tekst én melodie niet kende, omdat je étranger was bijvoorbeeld, dan kreeg je een vriendelijke sopraan in je nek die je precies wees waar ze gebleven waren en je voorzong.
Wat een heerlijk land is dit toch.
2 opmerkingen:
Op het nippertje........... ben je ontsnapt aan de dodelijke nek beet van de in 1763 verhuisde zus van Graaf Dracula uit Trans-Sylvanie. Hier nog lachend op de foto maar als je goed kijkt zie je die hongerige blik naar bloed al in die rood doorlopen ogen. wat een gevaarlijk land is dit toch.
Zo te zien is het lekker warm en genoegelijk, daar in die zuidelijke landen. Het maakt wat jaloers, als ik eerlijk ben. Hier vriest het dat het kraakt. Alle katten zijn al op en we hebben nog slechts rauwe repen elandenvlees te eten. We snakken naar een vers worteltje, een takje peterselie en naar een kachel om de vodka te kunnen ontdooien. Gelukkig kunnen we een keer per week naar de repetitie van ons koor, als we de honden tenminste kunnen terugvinden onder de opgewaaide sneeuwduinen. Maar zijn we eenmaal aan het zingen, dan wordt het vanzelf weer warm in onze hartjes. Zie ook de bijlage. Je herkent me vast wel, maar voor de zekerheid: ik sta op de achterste rij, vierde van links.
http://www.youtube.com/watch?v=2hrdBSzdN1w
Houdoe nogantoe, en nog de felicitaties aan Oanze!
Salmi Akriksen
Kauhajoki, Suomi
Een reactie posten