Warme zon

Hebben jullie dat ook, dat gevoel van dat het moet, dat het lang genoeg heeft geduurd en dat er geen ontkomen meer aan is? Ik hield het niet langer, de zon scheen, er zat nauwelijks wind, de buurman liep richting zijn huis, alle seinen stonden op groen, dus heb ik het gedaan!

Ik heb mijn kleren uitgetrokken en ben languit op een ligbed gaan liggen. De eerste keer na de winter is dat een geweldig gevoel, de warme zon op je nog kille, witte huid. En dat terwijl het nog niet eens maart is. Geweldig!

Maar lang heb ik daar niet gelegen. Het had wel gekund trouwens, de temperatuur was super, maar er was werk aan de winkel. Nu de vorst definitief voorbij lijkt is één van de honderd jaar oude bomen teruggesnoeid, de andere was een paar jaar geleden ook al gedaan.

En bij een drastische snoei komt er nogal wat hout naar beneden vallen. Lange, zware, dikke takken die af en toe gevaarlijk op de elektrakabels vielen, doodseng. Het scheelde niks of we hadden deze avond in kaarslicht moeten doorbrengen en zonder internet.

Oh, nu ik daar over nadenk, zonder internet!? Mijn god, hoe overleeft een mens zoiets.