Voor wie het niet had meegekregen, ik heb even een kort bezoekje gebracht aan België, familie en vrienden opgezocht en nog wat andere bezigheden. Vandaag vlieg ik alweer terug. Ik kom net aan op de luchthaven van Brussel, klaar voor de terugreis, gewapend met instapkaart. Ik ben al sinds gisteren ingecheckt, wel zo makkelijk, geen lange rijen meer voor de balies. Alleen moet ik wel mijn rolkoffer inchecken. Ik vlieg b-light met Brussels Airlines, de goedkoopste variant, waarom meer betalen als het ook zo kan, nietwaar? Nadeel daarvan is dat ik maar zes kilo handbagage mag meenemen. Op de heenweg lukt me dat altijd nog wel, terug ga ik daar in ruime mate overheen.
Dus naar de baggage drop off om die koffer af te geven. Er zijn twee balies open, bij de ene zit een best wel knappe man, bij de andere een vrouw. Ik schat zorgvuldig mijn kansen in, ik wil eigenlijk dat koffertje gewoon bij me houden natuurlijk, scheelt weer lang wachten op Toulouse, dus ik ga voor de man.
Ik gooi mijn charmes in de strijd, knipper even met mijn ogen en lach een tikkeltje uitdagend naar hem in de hoop dat hij een oogje dichtknijpt. Zijn reaktie is enthousiast, ik kan niet anders zeggen. Hij is de vrolijkheid zelve, lacht terug (heb ik sjans?) en ..... vraagt me of er chocola in mijn koffer zit want dat is verboden op de vlucht naar Toulouse.
Ik kijk hem een beetje schaapachtig aan, ik snap er niets van. Laat ik nou toevallig een paar kilo Leonidas in mijn koffer hebben zitten, maar die ga ik er niet uithalen. Ik ben er speciaal voor omgereden en bovendien zijn het kadootjes.
Hij houdt me gelukkig niet al te lang in spanning, de glimlach gaat over in een schaterlach, was ik er toch bijna ingetrapt.
Maar goed, onnodig te vertellen dat mijn opzet mislukt is. Mijn koffertje krijgt een bagagelabel en verdwijnt via de rolband achter het luik. Ik ben wel benieuwd of die bonbons er nog inzitten bij aankomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten