Muizenissen

We hebben twee poezen, dat zal jullie niet ontgaan zijn. Een beetje luie poezen moet ik wel zeggen. Maar ach, buiten is het koud, binnen is het warm en ze zijn tenslotte al dertien jaar oud. Dan verwacht je ook niet meer dat ze elke minuut rondjes rennen, apporteren of achter balletjes aanspringen.

Hoewel, ik moet zeggen dat het vogeltjesinstinct nog heel goed werkt. Dagelijks is er een hoop gemekker te horen als ze vanachter het glas naar het vogelhuisje zitten te loeren.

Juist ja, vanachter het glas. Om nu helemaal naar buiten te lopen om een vogeltje proberen te grijpen, dat gaat poeslief een beetje te ver. Eten komt tenslotte dagelijks als manna uit de hemel vallen, waar zou je zoveel moeite voor doen.

Maar eerlijk, ik stond laatst toch wel een beetje verbaasd te kijken. Ik hoorde 's avonds een hoop geritsel in de keuken. Ik was het niet, mijn wederhelft ook niet en zowel Mini als Maxi lagen, zoals gebruikelijk, voor de kachel te pitten. Goed, ze spitsten nog wel hun oortjes en richtten zich even op. Maar de muis die daar zat heb ik toch zelf moeten wegjagen.

Stelletje salonpoezen.