Kitty cats

Laatst kwamen we thuis, het was al donker. Op het einde van onze oprit staat een calvaire, een stenen kruis, wat ooit door een vorige bewoner ontvreemd is uit het landschap. Het staat daar eigenlijk een beetje in de weg, maar goed, daar gaat het nu even niet om.

Vanaf dat kruis staarden ons vier glimmende oogjes aan. Je kent ze wel, van die groene kleine glazige kogeltjes. Er zit hier nogal wat wild, het kan dus vanalles zijn. Maar ja, ze zaten wel een meter hoog ongeveer, ik zie een konijn nog niet zo hoog springen. Een vos misschien nog wel, maar dat kruis is ook weer niet zo heel groot, twee vossen passen daar niet op. Dus het moest iets zijn met vier ogen of van een beperkt formaat.

Het bleken twee poezen te zijn. Niet de onze, die zaten binnen (uiteraard). Nou hadden we al eerder een vreemde poes zien rondlopen hier, waartegen luid gegromd werd door onze Felix Domestici, maar twee tegelijk, dat was nieuw.

Ik hou van katjes, maar hier wordt ik toch wel nerveus van. Blijkbaar konden die twee het uitstekend met elkaar vinden. Het is hier ook nog eens lente, je weet wat dat betekent, de beestjes krijgen vlinders in de buik.

Iemand die kittens wil? Ik vraag het maar vast.