En zo komt het dus dat we compleet afgeladen van Albi terug reden naar huis, waarbij ik dubbel gevouwen achterin zat met mijn knieën in mijn nek, zonder dat de bestuurder ook maar het minste of geringste zag door het rechterraam en hopend dat we niet met de gendarme geconfronteerd zouden worden.
We hadden vorig jaar de fout begaan om niet op tijd parasols te kopen. Toen we erachter kwamen dat we ze nodig hadden hebben we stad en land afgereisd, zonder succes, ze waren nergens meer te bekennen, het was immers al juni. En nu lopen we ze bij stom toeval tegen het lijf. Dus je begrijpt, meteen fors ingeslagen. Twee grote met een zij-arm voor bij het zwembad en een gewone rechthoekige voor de gite.
Nog een gelukje dat we op ons eigen terras een natuurlijke parasol hebben, anders hadden we er nog eentje bij moeten proppen en echt, dat was dus niet meer gelukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten