Hoewel, een deel is toch al klaar. Het stukje tussen het betonnen terras en de tuin wordt met schoon grind bedekt, wat er ligt is zo smerig geworden dat het niet meer te redden valt. Dat wordt voor de ingang van de sechoir gestort, zo lost het de modderpoel daar weer op en heeft het toch nog een doel. En het relatief schoon grind wat nu nog voor het zwembad ligt brengen we dan weer naar voorgenoemd stukje. Snappen jullie het nog?
Het valt me niet tegen. Dat is te zeggen, het resultaat valt me niet tegen, de moeite die het kost wel. Zeker nu alles doorweekt is, de aarde wordt zwaar en kleiig, je laarzen worden met elke stap hoger en de schep wordt zwaar door alles wat eraan blijft plakken.
Maar we geven niet op, morgen nog een dag. Regen of geen regen, we gaan gewoon stug door. We zullen wel moeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten