Ik ben gewond. Ik heb blauwe plekken op mijn knieën, blauwe plekken op mijn armen en nu ook een kapotte, blauwe kin waar een enorme bult op zit. Maar vrees niet, ik ben niet mishandeld door één of andere onverlaat, ik heb het aan mezelf te danken.
Ik ben geen masochist, zo is het ook weer niet. Blauwe plekken loop je vanzelf op als je aan het klussen slaat. Knieën botsen met de ladder, armen met de deur en kinnen met de as van de draaistoel. Goed, dat laatste was wel heel erg stom. Ik probeerde de as van de draaistoel los te krijgen, maar dat lukte niet, of eigenlijk lukte het wél. Ineens liet hij los, BAM, bloed aan de knikker. Ik heb nog een poging gedaan om de schade een beetje te beperken met koude doekjes, met weinig succes overigens.
Ik denk dat ik de komende dagen maar een boerka aantrek.
4 opmerkingen:
Hiephoi en Miauwmauw, met een noodoproep aan Uteregse Wout, (brig. 1e kl.).
In de avond van 10 november 2010 is van landgoed Les Fontanelles (Marnaves, Frankrijk) verdwenen onze trouwe verzorgster Marleen. In de uren voor haar verdwijning toonde zij tekenen van ernstige mishandeling zoals blauwe plekken en bloedsporen aan hoofd en armen.
Rond het landgoed is ook een geboerkaniseerd persoon gesignaleerd. In hoeverre deze persoon met de verdwijning te maken heeft is niet aan ons katten om zulks vast te stellen, wij vertrouwen in dezen geheel op de vaardigheden van de sterke arm in het algemeen en Uteregse Wout in het bijzonder.
Wij verzoeken voornoemd brigadier der eerste klasse dan ook vriendelijk doch dringend in alle voortvarendheid een onderzoek in te stellen naar de raadselachtige verdwijning en het gesignaliseerde indivudu.
Signalement van Marleen: Genoegzaam bekend
Signalement van het niet geidentificeerde individu:
- lengte afdoende om in een boerka te passen
- postuur onbekend wegens omhulling met een boerka
- geslacht idem
- leeftijd idem
- gelaat idem
Wij vertrouwen op de vaardigheden van Uteregse Wout en zeggen alle vereiste medewerking toe bij het oplossen van deze mysteries
Met een vriendelijke groet en - indien de brigadier dit waardeert - een minzaam kopje van Hiephoi en Miauwmauw
Even weer allemaal van Doorlopenstein, ja? Een typisch gevalletje van heterdaad zijn wij hier op het spoor en daar kunnen we geen pottenkijkers bij gebruiken. Bovendien, er valt helemaal niets te zien hier. Mevrouw is namelijk gewoon even weg. En verder missen er wat koude doekjes uit het naaimandje, waar wij plaats delict als eerste vermoeden. Doorlopen zeg ik u, het is hier Amsterdam niet! Dwing ons niet het waterkanon in te zetten.
Uteregse Wout
brig. 1e klasse
(service aquatique)
Kirrend van plezier draaide de kleine zijn rondjes om de calvaire, zijn trouwe buffeltje had er weer zin in vandaag. Het blauwe zwaailicht op zijn hoofdje flitste dat het een aard had. Luulííí, luulíí, bootste hij een sirene na. Maar wat was dát? Dat leek warempel wel een echte sirene! Nou jongens, het wás ook een echte sirene, met een heuse gendarme in haar kielzog. "Laat mij maar even, knul," zei veldwachter Lesiffleur (want die was het), "gewoon even van je pompom pie dom de la bataille en ouperdepou zattop de stou en pas op je doigts want dat mes is loeischerp, en wie komt daar onder al dat verband vandaan? Als dat mevrouw Marlène niet is! Kees solved en klaar is Kees. Nou graag, meneer Vanrhin, ééntje dan, dat sla ik niet af, maar meer ook niet want het is natuurlijk wel onder diensttijd, hè?" En zo zie je maar weer, jongens, blauw op straat kan nooit geen kwaad!
Philippe Lesiffleur
Trouvaille s/Réal
Hiephoi en Miauwmauw,
Waar zouden we zijn zonder al die vernuftige en indrukwekkende prestaties van de veldwachterij, zonder hen zou onze trouwe Marleen wellicht voorgoed de vergetelheid in zijn gedrukt wat natuurlijk een ramp voor de poesheid in het algemeen en ons in het bijzonder zou zijn geweest om maar niet te spreken van de bodemloze put van verdriet waarin meneer Bert zou zijn gestort zo de verdwijning van Marleen zou zijn blijvend geweest, en daarom bij deze nog weer onze schier eindeloze dank aan de mannen die dit voor ons onbegrepen maar wel weer opgeloste mysterie tot een goed einde hebben weten te brengen. In het vervolg zullen wij hopelijk iets minder schichtig reageren bij al het uniformgeweld en de bijbehorende barse stem van de plaatselijke en internationale veldwachterij die wij bij dezen - zo zij daarop prijs stellen - hartelijke kopjes geven. Kopjes met een dubbele jenever, wel te verstaan, zoals de ons vroeger zeer welgezinde maar inmiddels al weer decennialang verscheiden non uit Schin-op-Geul, zuster uit de kennissenkring van Frater Venantius.
Hiephoi en Miauwmauw!
Een reactie posten