Maar goed, dat was gisteren, nu weer terug naar vandaag.
Bij ons vertrek uit Nederland hadden we van onze lieve buren een leuk aandenken gekregen. Een vogelhuisje. Het was een bouwpakket wat gezien onze enorme inboedel toentertijd wel zo praktisch was. Het paste in de verhuisauto allicht ergens tussen. Nu de winter gearriveerd is was het moment daar om de zaak te monteren.
Het was even knutselen, maar deze doorgewinterde bricoleur heeft de klus geklaard.
Maar toch klopt er iets niet. Op de doos wordt vanalles beloofd. Ik heb de hele doos binnenste buiten gekeerd maar dat prachtige gazon en palmbomen heb ik mooi niet gevonden.
Inmiddels lig ik al uren met camera in de aanslag om die parkiet te schieten.
5 opmerkingen:
Misschien is dit hok wat voor neef Felix? Met een beetje mazzel vliegt het ontbijt, lunch en diner er zo, 1-2 hoppakee in!
Beste Anoniem,
Ik dank u voor het feit dat u aan mijn huisvesting heeft willen denken. Echter, in dit jaargetij is zon'n onderkomen zonder zijwanden en blootgesteld aan de bitter koude elementen niet echt iets waar ik naar uitkijk. Nee, dan heeft het houthok toch wel weer de voorkeur, ondanks de vermeende geestverschijningen en wilde wezens die daar schijnbaar lijken te vertoeven. Met wat geluk dulden mijn beide Aristocratische nichtjes mij in dit bittere jaargetij toch nog binnen op een overschietend hoekje van bank of fauteuil dan wel op een achteloos gedrapeerd kussen in de buurt van hun weldadige warmtebron. Ik heb niet veel nodig en vraag geen voeding, slechts wat water. Nu en dan zal ik mij buitenshuis begeven en in zelf in mijn voeding voorzien door het openen van de jacht op al of niet toevallig passerend 'wild'. Daarbij zijn de geachte nichtjes en de baronesse di Mascotte uiteraard van harte welkom hoewel ik mij in kan denken dat die de warmte van het onderkomen van hun werkgevers prefereren boven een gezonde en inspannende maar bevredigende tocht in de buitenlucht.
Aandacht. U weet dat dat is waar ik u om vraag. Niet meer, maar ook niet minder. En nu ik deze heb wil ik van harte instemmen met het voorstel van neef Felix tot een gezamenlijke en verbroederende kattenserenade.
Alleen wil ik uitstel. Niet omdat ik niet verbroederend zou willen zijn jegens de gezusters en mijn al even gewaardeerde neef - in tegendeel, zij die mij kennen weten van mijn zorgvuldigheid in dezen - maar vanwege de weersomstandigheden.
Ja mijn oprechte excuses, beste neef Felix, maar ook mij is de temperatuur rond de openlucht bühne nog niet aangenaam genoeg.
Mijn adellijke opvoeding heeft mij het gevoel van de prinses-op-de-erwt opgeleverd, en daardoor ben ik niet bestand tegen de barre koude waarin het plebs zich over straat voort spoedt.
Nee, mijn plaats is bij de Pharmacie van de dierenarts. Het is daar keurig, vriendelijke mensen, niets op aan te merken, en bovenal - zij stoken daar goed voor mij.
U groet de baronesse, alias Mascotte.
Mag ik nog even en vooral de aandacht van neef Felix?
Jongen, wat laat je me schrikken door zelfs maar te willen overwegen in het houthok te willen verblijven. Me dunkt, onder de huidige omstandigheden zal zelfs daar de temperatuur niet boven de 18 Celsius uit komen. Daar moet je toch niet aan denken?
Knuffel,
je nichtje!
Cher Mascotte,
Weest niet bevreesd. Ik heb van mijn adelijke nichtjes de verwachting dat ik nog wel ergens op een gerieflijk warm plekje deze barre weersomstandigheden mag komen ontwijken. Ik heb zelfs de hoop dat zij een en ander geheel in overeenstemming met hun werkgevers weten te regelen. Mocht dit onverhoopt niet lukken, dan kan ik me wellicht nog tot u en uw wekgever in de Pharmacie van de Véterinaire wenden? Al met al vrees ik niet zozeer voor het niet beschikbaar komen van een gerieflijk plekje. Met een vriendelijk pootje, Neef Felix
Een reactie posten