Maar goed, aan het werk. Vandaag is de tweede helft van de poortdeur erin gezet.
Het geheel moet nog een beetje recht gezet worden en later komen er ook nog balken op te zitten. Niet enkel om het steviger te maken maar vooral omdat dat er mooier uit ziet. Binnenkort maar even in de grondverf zetten.
En vandaag begonnen met de aanvraag voor goedkeuring van het zwembad. Je kan dat niet zomaar neerzetten, daar is een déclaration de travaux voor nodig. En wat je daar niet allemaal voor nodig hebt! Dwarsdoorsnedes van het terrein, architectentekening van hoe het er straks uit komt te zien, plattegronden van hoe je huis ligt ten opzichte van de weg en nog meer van dat soort grappen. Heel gedoe, zeker omdat alles in het Frans ingevuld moet worden, uiteraard. Dat gaat even verder dan een koetjes en kalfjes conversatie. Die architect hebben we trouwens niet nodig, daarvoor is Photoshop uitgevonden. Combineer dat met Google Sketchup en je krijgt de mooiste dingen, laat dat maar aan Bert over.
Donderdag gaan we naar de mairie om te aanvraag in te dienen. Als we niks horen binnen een maand is het automatisch goedgekeurd, met dank aan Nicolas S.
2 opmerkingen:
Hiephoi en Miauwmauw beste bloglezers, mogen wij even uw aandacht: ons personeel heeft ons enigermate verbaasd met de volgende uitspraak over enkele op onze résidence gesignaleerde reeën.Hier volgt een citaat uit het artikel van 9 november 2010 getiteld "Declaration de traveaux".
Los van de beide spelfouten - vergevingsgezind als wij zijn praten wij daar verder niet over - willen wij een ons wenkbrauw fronsend citaat hier afdrukken:
"je blijft elke keer weer met open mond naar de beestjes staren"
Uiteraard gunnen wij de dieren die dit betreft van harte de aandacht van ons personeel, maar het komt ons voor dat dergelijke van warme naastenliefde, aanhankelijkheid en genegenheid blijk gevende woorden niet direct over ons gebezigd worden.
Uiteraard komen wij geen zorg te kort, in tegendeel, we worden allerzijds met goede zorgen omringd, en kooswoordjes die terecht deze kolommen niet halen vallen ons ook te beurt, maar dit wilden we toch even gezegd hebben.
Waarbij wij uiteraard willen benadrukken dat wij geen kwaad woord over ons personeel spreken, we voelen slechts een lichte teleurstelling.
In de hoop dat wij niet van jaloezie beticht zullen worden, groeten wij u!
Hiephoi en Miauwmauw!
Mes chéries,
Laat ik het maar meteen bekennen, vroeger zou ik boos geworden zijn om wat jullie hier opschrijven. Of verdrietig. Maar sinds ik de cursus Luisteren naar Dieren heb gevolgd bij de Mental Sunshine Academy weet ik beter: jullie verhaal is één grote schreeuw om aandacht. En ik vind het heel goed van jullie dat je aan de bel hebt getrokken, nu kan ik jullie misschien nog helpen. Jaloers op reetjes? Kom nou, da's toch nergens voor nodig? Alleen de naam al, reetjes... Zuks wil je toch niet zijn? En dan die bruine ogen, nooit 's blauw of groen, saai hoor! Vergelijk dat nou ´s met het zijn van kat. Af en toe ´s een muis vangen, beetje de vleesgeworden stoffering uithangen en ´s avonds je staart in het stopcontact om het Fijne Stel bij te lichten bij hun dagelijkse spelletje halma. Wat wil je nou nog meer? Ik zou me niet druk maken om die twee vieze reeën, laat dat nou maar over aan Sint Hubertus met zijn linkse kerk!
Twee kopjes en een wolkje melk,
Tiny Oudewater
werkgroep gezelschapsdieren
afdeling halma/heira
PS: Als ik jullie was zou ik eerder bevreesd zijn voor die koetjes en kalfjes waar zij van het Fijne Stel het over heeft. Die krijgen wel érg veel aandacht.
Een reactie posten