Ik loop al de hele dag rond met van die nordic walking stokken. Nou ja, rondlopen rondlopen, rondstrompelen is een beter woord voor mijn manier van voortbewegen op het moment. Denk niet dat ik plotsklaps een sportieve bui te pakken heb en het op een wandelen heb gezet. Nee, er is wat anders aan de hand.
Gisteren, nadat we bij de préfecture waren geweest voor de rijbewijzen, ben ik op weg naar de auto uitgegleden. Ik weet nog steeds niet hoe het kwam of wat ik deed, maar voor ik er erg in had lag ik languit op het asfalt. Bij dat manoeuvre heeft mijn knie mijn val gebroken of misschien heeft de val mijn knie wel gebroken, ik zou het eerlijk gezegd niet weten, ik heb het niet laten nakijken.
Misschien hadden we beter wel even langs de eerste hulp kunnen rijden, dat was wellicht slimmer geweest dan boodschappen te gaan doen. Maar ach, op zo'n moment denk je nog dat het wel zal bijtrekken en ik wilde me natuurlijk ook niet laten kennen. Ik kon bovendien de kar van de supermarkt uitstekend als rollator gebruiken.
Maar na een half uurtje rondhuppelen begon het toch wel serieus pijn te doen, mijn knie begon gemeen te zwellen. Ales wat ik nodig had was een zak met ijs om de zwelling en de pijn tegen te gaan.
Ik was op de goede plek op het goede moment, waar anders dan bij de visafdeling vind je ijs in overvloed. Bakken vol, mooi opgestapeld. Een zielige blik naar een medewerkster was genoeg voor een plastic tasje vol van het koude spul.
En zo kwam het dat ik even later op een bankje zat in het winkelcentrum,een zak ijs tegen mijn knie geplakt, reklame te maken voor oesters.
Die knie? We zullen zien. Als het maandag niet beter is toch maar even naar een dokter ermee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten