Sorry, ik kan het niet helpen, nu loop ik weer te lalala-en. De ene na de andere Franse chanson passeert de revue in mijn hoofd. Hoe kan ik nu in hemelsnaam iets zinnigs verzinnen om te schrijven op die manier.
Wat wel raar is, er duiken alleen maar van die antieke nummers in me op, je zou haast gaan denken dat ik oud was. O, misschien komt dat gewoon doordat ik niet meer de jongste ben, da's waar ook, ik wil dat nog wel eens vergeten.
Ik geef er maar gewoon aan toe en trakteer jullie op een lied uit 1972 van Michel Fugain.
Wisten jullie trouwens dat het nummer gecoverd is door Ann Christy, Gerard Cox en Paul de Leeuw? Huh ... nee ... niet alledrie tegelijk ... gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten